Postanowienie WSA – odmowa wstrzymania wykonania decyzji środowiskowej
Postanowienie WSA w Lublinie z dnia 5 października 2016 r. (II SA/Lu 769/16) – odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia. W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał:
„M. B. wnosząc skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]r. w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na zmianie sposobu użytkowania istniejącego obiektu na budynek skupu i magazynowania skór, wniósł o wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji”
„Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:”
„Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.; dalej "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek strony skarżącej, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania”
„Analiza art. 61 § 3 p.p.s.a. wskazuje, że zasadnicze znaczenie dla wstrzymania wykonania decyzji ma jej charakter prawny. Przedmiotem wstrzymania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja umarzająca postępowanie administracyjne nie mieści się w katalogu decyzji nadających się do wykonania. Nie sposób wstrzymać wykonanie takiej decyzji. Ponadto z treści uzasadnienia skargi jednoznacznie wynika, że wolą skarżącego jest zapobieżenie zmianie sposobu użytkowania istniejącego obiektu i przeprowadzenie postępowania w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziałania na środowisko. Przytoczone przez wnioskodawcę w uzasadnieniu argumenty są zatem w istocie jedynie zarzutami merytorycznymi i nie uzasadniają przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji”
„Należy zwrócić uwagę, że rozpoznając wniosek w sprawie wstrzymania wykonania decyzji Sąd nie bada merytorycznie sprawy”
Całość postanowienia WSA dostępna jest na stronie internetowej
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E4C5812872
Postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 3 października 2016 r. (II SA/Rz 959/16) – w sprawie o wstrzymanie wykonania decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia, ze skargi A.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia Sąd postanowił odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał:
„Zaskarżoną decyzją opisaną w sentencji postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze dalej SKO lub Kolegium umorzyło postępowanie odwoławcze z odwołania A.D. od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] ustalającej na wniosek Z.M. środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia pn.: "Budowa dwóch budynków inwentarskich do hodowli brojlera kurzego wraz z budowlami towarzyszącymi oraz infrastrukturą niezbędną do prawidłowego funkcjonowania na działce o nr ewid. 1509, gmina [...]" A.D. złożyła skargę na opisaną wyżej decyzję wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania opisanej wyżej decyzji Wójta Gminy [...]. Wniosek nie zawierał uzasadnienia”
„Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., należy wiązać z sytuacją, która może powstać (hipotetycznie), gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie, na skutek uwzględnienia skargi, akt ten zostanie wzruszony. Z treści przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że wniesienie skargi nie pociąga za sobą automatycznego skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Wniosek skarżącego o wstrzymanie zmierza więc do zastosowania przez sąd wyjątkowej instytucji, jaką jest wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji lub postanowienia”
„Trzeba przy tym zaznaczyć, że wstrzymaniu podlegają jedynie te akty administracyjne, które nadają się do wykonania. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. znajduje zatem co do zasady zastosowanie tylko w odniesieniu do tych decyzji, które nakładają określony obowiązek na oznaczony podmiot. Wykonanie aktu administracyjnego należy z kolei rozumieć jako doprowadzenie w sposób dobrowolny lub w trybie egzekucji do pewnego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie”
„Należy przy tym zauważyć, że omawiany wniosek skarżącego dotyczy wstrzymania wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla określonego przedsięwzięcia. Istota i treść takiej decyzji polega wyłącznie na wskazaniu pewnych wymogów dotyczących ochrony środowiska, jakie powinny być wzięte pod uwagę przy wydawaniu rozstrzygnięć bezpośrednio związanych z realizacją konkretnej inwestycji/przedsięwzięcia. Zgodnie bowiem z art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 353) wydanie wspomnianej decyzji następuje - co do zasady - przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę. Tym samym dopiero ten ostatni akt, a nie decyzja określająca środowiskowe uwarunkowania formułuje określone obowiązki względem oznaczonego inwestora. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie podlega zatem ochronie tymczasowej (wstrzymaniu wykonania) albowiem jest aktem, który nie nadaje się do wykonania, tym bardziej, że nie rodzi żadnych praw, jak też nie nakłada żadnych obowiązków na skarżącą. Dlatego też wniosek o jej wstrzymanie nie zasługiwał na uwzględnienie. Bez znaczenia pozostaje w tej mierze fakt, że zaskarżona decyzja stanowi element szerszego procesu inwestycyjnego, skoro samodzielnie nie uprawnia ona do pojęcia określonych działań”
„Powyższe stanowisko zostało również zaaprobowane w orzecznictwie (zob. postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 1 kwietnia 2014 r., II SA/Po 1349/13; postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 20 lutego 2014 r., II SA/Po 12/14; postanowienie NSA z dnia 11 lutego 2014 r., II OZ 123/14; postanowienie NSA z dnia 16 stycznia 2014 r., II OSK 3139/14; postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 28 stycznia 2014 r., IV SA/Po 31/14 dostępne na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl)”
Całość postanowienia WSA dostępna jest na stronie internetowej
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/36E2D04E6B
Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 30 września 2016 r. (II SA/Gd 429/16) – w sprawie ze skargi E. M. i M. M. oraz skargi E. J. i J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz sprawy ze skargi E. J. i J. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 czerwca 2016 r., nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko Sąd postanowił odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej. W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał:
„Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia 15 maja 2015 r. stwierdzającą brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie układu drogowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą dla terenu osiedla mieszkaniowego położonego pomiędzy ulicami K. i K. oraz rowem "[...]" w P.”
„Na powyższą decyzję skargi wnieśli E. i M. M. oraz E. i J. J., zaś w dniu 19 września 2016 r. skarżący E. i M. M. wnieśli o wstrzymanie wykonania decyzji Burmistrza z dnia 15 maja 2015 r. wskazując, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że decyzja ta jest wadliwa, dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, mogą być fałszywe, być może została ona wydana w wyniku przestępstwa polegającego na niedopełnieniu obowiązków, zaś wykonanie decyzji wyrządzi znaczne szkody i spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Uzasadniając wniosek skarżący szeroko odnieśli się do wadliwości zaskarżonych decyzji organów obu instancji. Stwierdzili ponadto, że wykonanie zaskarżonych decyzji, polegające na wydaniu na jej podstawie decyzji o realizacji inwestycji drogowej, wyrządzi znaczne szkody i spowoduje trudne do odwrócenia skutki dla skarżących, jako właścicieli nieruchomości sąsiadującej bezpośrednio z przedmiotowym przedsięwzięciem, takie jak brak zaplanowania zabezpieczeń przed hałasem, drganiami i spalinami, a w związku z tym utratę zdrowia, utratę możliwości wypoczynku, narażenie na przebywanie w hałasie i spalinach, uszkodzenie budynku, obniżenie wartości nieruchomości skarżących. Jako trudne do odwrócenia skutki wydania decyzji o realizacji inwestycji drogowej, wydanej na podstawie zaskarżonych decyzji, skarżący wskazali nadto niezgodne z prawem działania organów administracji publicznej właściwych w sprawach dotyczących realizacji inwestycji”
„Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) warunkiem wstrzymania wykonania decyzji jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków”
„Zasadą wyrażoną w w/w przepisie jest więc wykonalność ostatecznych decyzji organów administracyjnych, a wstrzymanie wykonalności decyzji jest wyjątkiem od tej zasady, który wystąpić może w razie zaistnienia ustawowych przesłanek (faktów) uzasadniających to wstrzymanie i po spełnieniu przez stronę warunków jakie ustawa nakłada na nią, w sytuacji ubiegania się o wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji. Wstrzymanie wykonalności decyzji przez sąd administracyjny występuje zawsze na wniosek strony, a co za tym idzie - wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki od których ustawa uzależnia wstrzymanie decyzji przez sąd, spoczywa na stronie, która taki wniosek składa”
„Strona winna wykazać (uprawdopodobnić), że istnieją przesłanki o których mowa w art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj., iż w razie wykonania decyzji zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Sąd wniosek taki może uwzględnić jeżeli po analizie wniosku, wskazanych w nim faktów i okoliczności uprawdopodabniających te fakty oceni, że skutki takie mogą faktycznie zaistnieć tj., że w razie wykonania decyzji strona może ponieść znaczne szkody lub decyzja spowoduje nieodwracalne skutki. Powyższe przesłanki mogą wystąpić łącznie lub oddzielnie. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody, zachodzi w przypadku zagrożenia wystąpienia szkody, która nie będzie mogła być naprawiona, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. Nie chodzi tutaj przy tym o niebezpieczeństwo wyrządzenia jakiejkolwiek szkody, ale takiej, która może przybrać znaczne rozmiary, a także o sytuację taką, w której powrót do stanu poprzedniego zmienionej w sposób istotny i trwały rzeczywistości będzie w zasadzie niemożliwy lub będzie wymagał znacznych nakładów sił i środków (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 207/12, LEX nr 1138253)”
„W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki nie występują. Wnioskodawcy nie wykazali bowiem, aby w sprawie zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia im znacznej szkody czy spowodowania trudnych do odwrócenia skutków powstałych w związku z wykonaniem zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji”
„Decyzja stwierdzająca brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko stwierdza jedynie zaistnienie podstaw do odstąpienia od przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Tego rodzaju decyzja jest wydawana we wstępnym etapie postępowania dotyczącego zamierzenia inwestycyjnego i stanowi jedną z przesłanek niezbędnych do uzyskania przez inwestora kolejnych decyzji wymaganych przez prawo. W myśl art. 72 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 353 ze zm.) wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem między innymi decyzji o pozwoleniu na budowę (pkt 1), a także decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (pkt 10). Możliwość uzyskania przez inwestora kolejnych decyzji wymaganych w procesie inwestycyjnym stanowi przejaw wykonalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Dotyczy to również tego rodzaju decyzji, w której właściwy organ stwierdza brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia. Przy czym to od inwestora zależy, na podstawie jakich przepisów zamierza ostatecznie zrealizować planowaną inwestycję.”
„Wyjaśnić jednak należy, że skutki opisane w rozpoznawanym wniosku mogą ewentualnie wystąpić dopiero w związku z wykonaniem ww. rozstrzygnięć, stanowiących podstawę do przystąpienia do realizacji inwestycji, nie zaś w związku z wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Oczywistym jest bowiem, że decyzja w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia nie uprawnia do realizacji planowanej przez inwestora inwestycji. Natomiast możliwość wydania w przyszłości aktu administracyjnego, który doprowadzi do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego, nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowym (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 kwietnia 2015 r., II OZ 259/15, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.gov.pl). Opisywane zatem we wniosku skutki w postaci przewidywanych przez skarżących uciążliwości generowanych przez inwestycję nie stanowią następstwa wykonania zaskarżonej decyzji. Z treści uzasadnienia samego wniosku wynika jednoznacznie, że skarżący dopatrują się powstania opisywanych skutków w związku z wydaniem decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej”
„Nadto stwierdzić należy, że do uwzględnienia wniosku nie mogła prowadzić opisywana przez skarżących konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w związku z naruszeniami prawa, jakimi – w jej ocenie – obarczona jest ta decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji. Należy wyraźnie wskazać, że na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd nie ma możliwości dokonania oceny zgodności z prawem tego rozstrzygnięcia ani innych aktów wydanych w toku postępowania przed organami administracji. Niedopuszczalne jest zatem wywodzenie konieczności uwzględnienia wniosku z przekonania o prawnej wadliwości zaskarżonego aktu”
„Ubocznie wskazać trzeba, że rozstrzygnięcie niniejszym postanowieniem o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie wyłącza możliwości udzielenia skarżącej ochrony tymczasowej na dalszym etapie postępowania sądowego. Przepis art. 152 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi bowiem, że w razie uwzględnienia skargi zaskarżony akt nie wywołuje skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej”
Całość postanowienia WSA dostępna jest na stronie internetowej
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/443AF0277E
Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 9 lutego 2016 r. (IV SA/Po 1020/15) – w sprawie ze skargi K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia Sąd postanowił odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu postanowienia WSA wskazał:
„K.S. (dalej: "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej w skrócie: "SKO"), opisaną w rubrum niniejszego postanowienia. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (k. 4-5 akt sądowych).”
„Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej w skrócie: "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd na wniosek strony skarżącej może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.”
„Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowy (por. np. postanowienia NSA z 14.12.2009 r. II OSK 1898/09 oraz z 04.11.2008 r., II OZ 1143/08 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, w skrócie: "CBOSA"). przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, w rozumieniu wyżej przywołanego przepisu, mogą być, co do zasady, jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne, tj. ma przymiot wykonalności.”
„Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, że wykonanie zaskarżonej decyzji nie może być wstrzymane, bowiem Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji SKO utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji wydaną w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej, która to decyzja nie ma ww. przymiotu wykonalności.”
„W tym miejscu należy wyjaśnić, że rozstrzygnięcie w sprawie ustalenia środowiskowych uwarunkowań ma charakter opiniodawczy i zapada w postępowaniu stanowiącym etap poprzedzający wydanie m.in. decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu – co wynika z art. 72 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235, z późn. zm.). Zatem to nie decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach (dalej: decyzja środowiskowa), lecz późniejsze rozstrzygnięcia administracyjne dotyczące procesu inwestycyjnego (budowlanego), dla których jej wydanie jest warunkiem, mogą podlegać wykonaniu; w szczególności zaś pozwolenie na budowę. Decyzja środowiskowa nie zezwala bezpośrednio na realizację inwestycji, nie może zatem spowodować niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Sama obawa, że w przyszłości zostaną podjęte akty administracyjne, które doprowadzą do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego szkodliwego – w ocenie strony skarżącej – dla tej strony, nie stanowi okoliczności uzasadniającej zastosowanie ochrony tymczasowej.”
„Skoro zatem decyzja środowiskowa nie nakłada na żadną ze stron postępowania nowych praw lub obowiązków, które podlegałyby wykonaniu, to oznacza, że do decyzji tej nie może mieć zastosowania instytucja wstrzymania wykonania aktu, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Instytucja ta dotyczy bowiem jedynie aktów lub czynności, które nadają się do wykonania – dobrowolnie bądź przymusowo i tego wykonania wymagają (por. postanowienia NSA: z 15.02.2010 r. II OSK 2059/09; z 03.09.2009 r. II OZ 740/09; z 16.11.2005 r. II OZ 962/05; CBOSA). Innymi słowy, już z samego charakteru decyzji środowiskowej wynika, że jej wykonanie nie może być wstrzymane. Nie kreuje ona bowiem po stronie podmiotów żadnych praw i obowiązków nadających się do wykonania, mogących podlegać egzekucji. Wobec tego bezprzedmiotowe jest wstrzymanie jej wykonania (por. postanowienie NSA z 17.07.2013 r., II OZ 601/13; postanowienie WSA z 27.11.2015 r., II SA/Po 953/15 – CBOSA).”
„Należy przy tym również podkreślić, że celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi – odpowiednio do dnia uchylenia zaskarżonego aktu lub do dnia uprawomocnienia się o orzeczenia oddalającego skargę (zob. art. 61 § 6 p.p.s.a.). Ma to służyć zapobieżeniu powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a nie ocenie legalności decyzji. W związku z tym rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi. W zasadzie rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji abstrahuje od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest bowiem na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania co do zasadności skargi, gdyż nie może sprowadzać się do swego rodzaju przedsądu w sprawie (por. postanowienie WSA z 27.11.2015 r., II SA/Po 953/15; CBOSA).”
„Reasumując, Sad stwierdził, że z uwagi na brak cechy wykonalności zaskarżonej decyzji, jak i decyzji ją poprzedzającej – niedopuszczalne było zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej w stosunku do zaskarżonej decyzji, tj. wstrzymania wykonania tej decyzji.”
Całość postanowienia WSA dostępna jest na stronie internetowej
ttp://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1E76EA4D97
