Bilans LZO – produkcja preparatów powlekających
Produkcja mieszanin powlekających, lakierów, farb drukarskich i spoiw ujęta została w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji w załączniku nr 7, w punkcie 6. Dla instalacji o łącznej zdolności produkcyjnej wymagającej zużycia LZO (VOC) na poziomie przekraczającym 100 Mg/rok w załączniku nr 8, w tabeli 2, pozycja 1 określono następujące standardy emisyjne:
-
S1 (standard emisji zorganizowanej – stężenie LZO w gazach odlotowych w przeliczeniu na TOC) równy 150 mg/m3u,
-
S3 (standard emisji niezorganizowanej) wynoszący w zależności od zużycia LZO, 5 % lub 3 %,
-
S5 (standard obejmujący LZO wprowadzane do powietrza w sposób zorganizowany i niezorganizowany) wynoszący w zależności od zużycia LZO, 5 % lub 3 %.
W przypadku sprawdzania standardu S3, zgodnie z § 34.1. ww. rozporządzenia dotrzymanie standardu sprawdza się na podstawie następującej zależności równania:
W przypadku sprawdzania standardu S5, zgodnie z § 34.1. ww. rozporządzenia dotrzymanie standardu sprawdza się na podstawie następującej zależności:
Wobec instalacji należących do omawianej kategorii o poprawności bilansu LZO decyduje określenie ilości rozpuszczalników wprowadzonych do procesu w surowcach oraz zawartych w produktach (I1, H). W przypadku instalacji o szerokim spektrum surowców i produktów stosuje się niekiedy aglomerację danych o strumieniach drugorzędnych. Należy przy tym zwrócić uwagę na poprawne charakteryzowanie zawartości LZO (VOC) dla strumieni zastępczych, stanowiących sumę strumieni ewidencjonowanych. Zaleca się uwzględnianie stanów magazynowych na początku i końcu okresu objętego bilansem.
Oprócz surowców i produktów, szczególnej uwagi może wymagać określenie LZO (VOC) w następujących strumieniach procesowych:
-
ściekach (W): szczególnie dla instalacji produkcji preparatów wodorozcieńczalnych lub prowadzących proces z reakcjami chemicznymi w środowisku wodnym,
-
odpadach (O): obejmujących również nieudane partie produktów, których nie można ponownie przetworzyć, szlamy poreakcyjne i podestylacyjne,
-
LZO (VOC) zneutralizowanych lub zatrzymanych w urządzeniach oczyszczających odgazy (R): wielokrotny pomiar skuteczności urządzeń dopalających, pomiar masy adsorbentów „czystych” i wykorzystanych,
-
LZO (VOC) odzyskanych i ponownie zastosowanych w procesie (I2): w przypadku gdy wykorzystywany układ destylacji, lub układ adsorpcji z desorpcją nie jest wyposażony w automatyczny pomiar ilości rozpuszczalników, wymagane jest zastosowanie algorytmu szacowania strumienia I2, odpowiadającego charakterystyce pracy eksploatowanych urządzeń.
