Emisja niezorganizowana – orzeczenia NSA
Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2015 r. (II OSK 2326/13) – w przedmiocie sporządzenia harmonogramu prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza – oddalający skargę kasacyjną [...] Sp. z o.o. w Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 107/13 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w Bydgoszczy na zarządzenie pokontrolne Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy z dnia [...] października 2012 r. nr [...].
„Zaskarżonym wyrokiem z 23 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M. Spółka z o.o. w B. na zarządzenie pokontrolne Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy z [...] października 2012 r. w przedmiocie sporządzenia harmonogramu prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza.
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Bydgoszczy (WIOŚ) w dniach od 10 września 2012 r. do 26 września 2012 r. przeprowadzili kontrolę w M. Sp. z o.o. z siedzibą w B. na terenie składu węgla zlokalizowanego przy ul. B. [...]w B.. W wyniku przeprowadzonej kontroli, zarządzeniem pokontrolnym z [...] października 2012 r. Kujawsko - Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287 z późn. zm., dalej jako: ustawa), zarządził sporządzić i przedstawić szczegółowy harmonogram prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego w terminie do dnia 30 listopada 2012 r.”
„Pismem z dnia 9 listopada 2012 r. skarżąca Spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie zarządzenia pokontrolnego. Po otrzymaniu odpowiedzi Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy na pismo z 9 listopada 2012 r., Spółka wniosła skargę na zarządzenie pokontrolne, zarzucając, że zostało ono wydane w wyniku błędnego ustalenia stanu faktycznego.”
„W ocenie Sądu I instancji, w świetle powyższych ustaleń uzasadnione było wydanie na podstawie art. 12 ustawy zarządzenia pokontrolnego zobowiązującego skarżącą Spółkę do sporządzenia harmonogramu prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy między innymi kontrola podmiotów korzystających ze środowiska w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150, z późn. zm., dalej jako: P.o.ś.) w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska. Skarżąca Spółka powinna przestrzegać zasad ochrony środowiska, gdyż każdy kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu (art. 6 ust. 1 P.o.ś.), zaś kto podejmuje działalność, której negatywne oddziaływanie na środowisko nie jest jeszcze w pełni rozpoznane, jest obowiązany, kierując się przezornością, podjąć wszelkie możliwe środki zapobiegawcze (art. 6 ust. 2 P.o.ś.).”
„W skardze kasacyjnej od wyroku z 23 kwietnia 2013 r. M. Spółka z o.o. wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu zarządzeniu strona zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 1 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska oraz art. 6 P.o.ś. poprzez ich błędne zastosowanie.”
„Zarzut niewłaściwego zastosowania art. 6 P.o.ś. skarżąca uzasadniła brakiem ustalenia, na czym polega negatywny wpływ działalności skarżącej na środowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.”
„Wydanie zarządzenia pokontrolnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy zawierającego zalecenia dla podmiotu kontrolującego stanowi konsekwencję stwierdzonych w trakcie kontroli nieprawidłowości. W piśmiennictwie wskazuje się przy tym, że zarządzenie pokontrolne może dotyczyć jedynie przestrzegania szeroko rozumianych przepisów i decyzji o ochronie środowiska, których zakres przedmiotowy wyznaczony jest przez zadania kontrole Inspekcji Ochrony Środowiska określone w art. 2 ust. 1 ustawy (T. Czech, Zarządzenie pokontrolne organów Inspekcji Ochrony Środowiska, ZNSA 2001/3). Na gruncie rozpoznawanej sprawy wydanie zarządzenia pokontrolnego wiązało się ze stwierdzeniem naruszenia obowiązków wynikających z art. 146 ust. 1 u.p.o.ś., jak i art. 6 tejże ustawy, którego zarzut naruszenia podnosi skarżący. Zarzut ten również nie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle art. 6 ust. 1 p.o.ś., kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu. Zarzuty skarżącego dotyczące niewłaściwego zastosowania art. 6 P.o.ś w sytuacji, gdy organ nie ustalił, na czym ma polegać negatywny wpływ działalności skarżącego na środowisko, zaś w obowiązującym systemie prawnym, w dacie wydania zarządzenia pokontrolnego, nie istniały normy dotyczące ograniczenia wielkości emisji niezorganizowanej, należy jednakże ocenić przez pryzmat wyrażonej w art. 6 ust. 2 P.o.ś. zasady przezorności.
Przewiduje ona, iż każdy, kto planuje, wyraża zgodę lub podejmuje działalność, której negatywne oddziaływanie na środowisko nie jest w pełni rozpoznane, kierując się przezornością, podjął wszelkie możliwe środki zapobiegawcze. Przyjęcie tej zasady zmierzało do przeciwdziałania zanieczyszczeniom środowiska. Obowiązek nałożony na mocy ww. przepisu ma charakter powszechny i dotyczy każdego, kto podejmuje działania mogące nawet potencjalnie wpłynąć negatywnie na środowisko.
Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom niewątpliwie obejmuje działanie polegające na niedopuszczeniu do powstania zjawiska uważanego za niepożądane, takim zaś zjawiskiem niekorzystnym dla środowiska jest emisja pyłów węglowych. Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom dotyczy wprowadzania m.in. pyłów do powietrza, jednakże traktowanych jako kwalifikowane emisje do środowiska. Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 49 P.o.ś., przez zanieczyszczenie rozumie się emisję, która może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, może powodować szkodę w dobrach materialnych, może pogarszać walory estetyczne środowiska lub może kolidować z innymi, uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska. Wskazuje się, że w sytuacji, gdy określone skutki oddziaływania na środowisko nie są objęte standardem jakości, ochrona przez zanieczyszczeniami to ochrona przed opisowo wskazanymi w definicji zanieczyszczenia skutkami emisji, związanymi z powodowaniem określonych negatywnych konsekwencji (szkód) dla środowiska lub człowieka (M. Górski, Ochrona jakości powietrza i prawo emisyjne [w:] Prawo ochrony środowiska, pod red. M. Górskiego, Warszawa 2009, s. 212). W tych warunkach, podzielając stanowisko Sądu I instancji co do istnienia podstaw faktycznych i prawnych do wydania zarządzenia pokontrolnego z [...] października 2012 r., nakładającego na skarżącego obowiązek informacyjny w zakresie prac związanych z ograniczaniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej."
Całość orzeczenia NSA dostępna jest na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/2E06CB0201
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 kwietnia 2013 r. (II SA/Bd 107/13) – w przedmiocie sporządzenia harmonogramu prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza – oddalający skargę kasacyjną [...] Spółka z o.o. w B. na zarządzenie pokontrolne [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] r., nr [...] – w uzasadnieniu orzeczenia wsa wskazał między innymi:
„Inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w B. (WIOŚ) w dniach od [...] do [...] przeprowadzili kontrolę w skarżącej Sp. M. z o.o., z siedzibą w B., na terenie składu węgla zlokalizowanego przy ul. [...] w B.”
„W wyniku przeprowadzonej kontroli organ ustalił, iż ww. skład węgla jest źródłem emisji niezorganizowanej pyłów, wykraczającej poza teren prowadzonej działalności oraz że emisja niezorganizowana pyłów węglowych powoduje uciążliwość w postaci nadmiernego zapylenia okolicznych terenów. Powyższe stwierdzenie sformułowane zostało w oparciu o wyniki oględzin wykonanych w toku kontroli, których ustalenia zostały poparte dokumentacją fotograficzną. Kontrolujący zaobserwowali, że pył węglowy unosił się ponad eksploatowanymi na terenie przedmiotowego składu urządzeniami krusząco-sortującymi wraz z współpracującymi z nimi taśmociągami, ponadto emisję niezorganizowaną pyłów powodowały ładowarki i inne pojazdy poruszające się po terenie placu magazynowego składu węgla, którego powierzchnia pokryta była znaczną warstwą pyłów i miałów węglowych.”
„Zarządzeniem pokontrolnym z dnia [...] nr [...] K. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w B. zarządził skarżącej sporządzić i przedstawić szczegółowy harmonogram prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego w terminie do dnia [...].”
„Pismem z dnia [...] skarżąca Spółka wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie zarządzenia pokontrolnego zarzucając jego niewłaściwe doręczenie oraz wydanie go bez przeprowadzenia odpowiedniego postępowania dowodowego. Skarżąca podniosła, że skład węgla graniczy m.in. z firmami P. oraz K. W jej ocenie obie te firmy są źródłem emisji pyłów, które wykraczają poza teren prowadzonej przez nie działalności i powodują zapylenie okolicznych terenów graniczących z terenem składu. Ponadto skarżąca stwierdziła, że wydane zarządzenie zawiera uchybienia merytoryczne, które uniemożliwiły jego wykonanie.”
„Pismem z dnia [...] K. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w B. udzielając odpowiedzi na ww. pismo skarżącej podał, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska na podstawie ustaleń kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wydać zarządzenie pokontrolne do kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub osoby fizycznej. Postępowanie kontrolne nie jest sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 ust. 1 kpa, w związku z tym nie znajdują w nim zastosowania rozwiązania wymienione w art. 32 kpa. Ponownie wyjaśnił, że ustalenie, że przedmiotowy skład węgla stanowi źródło emisji niezorganizowanej pyłów zostało sformułowane w oparciu o wyniki oględzin wykonanych w toku kontroli, których ustalenia zostały poparte dokumentacja fotograficzną.”
„W skardze do tutejszego Sądu skarżąca Spółka wniosła o uchylenie zarządzenia pokontrolnego, zarzucając, że jest ono wydane w wyniku błędnego ustalenia stanu faktycznego.”
„Podobnie jak w piśmie z dnia [...]. Skarżąca podniosła, że skład węgla graniczy m.in. z firmami P. oraz K. W jej ocenie oba te podmioty są źródłem emisji pyłów, które wykraczają poza teren prowadzonej przez nie działalności i powodują zapylenie okolicznych terenów graniczących z terenem składu. W uznaniu skarżącej zwłaszcza K., która na sąsiedniej działce składuje znaczne ilości węgla, jest źródłem emisji pyłów węglowych. Zdaniem skarżącej nie jest możliwe faktyczne wykonanie zarządzenia, gdyż brak w nim określenia normy emisji niezorganizowanej pyłów dla nieruchomości. Skarżąca nie wie jakie standardy ma osiągnąć w sytuacji, gdy prowadzona przez nią działalność jest zgodna z prawem.”
„W odpowiedzi na skargę K. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w B. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację.”
„Odnosząc się do zawartych w skardze zarzutów dotyczących sąsiedztwa firm P. oraz K., organ nie kwestionował, iż w przedmiotowym rejonie zlokalizowane są inne podmioty, których działalność również może stanowić źródło emisji pyłów do powietrza. Jednakże wydając przedmiotowe zrządzenie jako jego podstawę przyjął ustalenia dokonane w toku kontroli składu węgla Sp. M. z o.o., w tym przede wszystkim oględziny urządzeń, dróg i placów zlokalizowanych na jego terenie.”
„Ponadto wskazał, że do Inspektoratu w trakcie wielolecia nie wpłynęły od użytkowników okolicznych posesji żadne sygnały dotyczące uciążliwości w postaci zapylenia powodowanego działalnością innych podmiotów, natomiast w licznych zgłoszeniach interwencyjnych kierowanych do Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w B. skład węgla prowadzony przez skarżącą Spółkę wskazywany jest jako jedyny sprawca zanieczyszczenia pyłami węglowymi okolicznych terenów. Żaden z wniosków o interwencję nie zawierał informacji o zanieczyszczeniach emitowanych przez P. czy K..”
„Organ podkreślił, iż w obecnie obowiązującym systemie prawnym nie zostały określone normy dotyczące ograniczenia wielkości emisji niezorganizowanej. Fakt ten nie wyklucza jednak, iż emisja taka może występować lub występuje oraz że może ona stanowić niepożądany skutek wykonywania działalności gospodarczej.”
„Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wstępnie Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).”
„Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone rozstrzygnięcie nie narusza prawa w sposób powyżej wskazany.
Przedmiotem kontroli Sądu jest zarządzenie pokontrolne wydane w oparciu o przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r., Nr 44, poz. 287 ze zm.), dalej powoływanej jako: ustawa. Sąd orzekający podziela stanowisko ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych co do tego, że zarządzenie takie nie jest decyzją administracyjną, lecz jest aktem o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i może być zaskarżone do sądu administracyjnego po wyczerpaniu procedury wezwania do usunięcia naruszenia prawa określonej w art. 52 § 3 tej ustawy i w terminie określonym w art. 53 § 2 ustawy. Warunki te zostały w sprawie spełnione, wobec czego skarga podlegała rozpoznaniu (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4.07.2008r., II OSK 972/08, lex nr 506005).”
„Z przedłożonych sądowi akt administracyjnych wynika, że w dniu [...] inspektorzy WIOS przeprowadzili na terenie należącym do Sp. M. z o.o. - skarżącej, w B., przy ul. [...] kontrolę problemową interwencyjną pozaplanową. Celem kontroli było ustalenie przestrzegania wymogów ochrony środowiska w związku ze zgłoszeniami interwencyjnymi dotyczącymi zapylenia i nadmiernego hałasu powodowanymi działalnością na tym terenie składu węgla. W wyniku kontroli, w zakresie emisji pyłów ustalono, że na terenie składnicy prowadzi się działalność polegającą na rozładunku węgla z wagonów kolejowych, sortowanie/kruszenie węgla na frakcje, składowanie węgla na pryzmach i załadunek węgla na pojazdy ciężarowe/dostawcze. Według informacji dyrektora ds. finansów i logistyki R. R., praca na terenie składu obywa się w godzinach od 8.00 do 18.00, sporadycznie do 22.00. Stwierdzono, że skład węgla jest źródłem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrz atmosferycznego, która występuje podczas przeładunku, kruszenia, sortowania i transportu węgla oraz przy przemieszczaniu się i pracy pojazdów i maszyn po terenie placu magazynowego składu węgla – powierzchnia placu magazynowego pokryta jest warstwą miału i pyłu węglowego oraz, że pryzmy, na których magazynowany jest węgiel i powierzchnia placu pokryta miałem i pyłem węglowym są źródłem wtórnej emisji niezorganizowanej pyłów węglowych. Na podstawie oględzin terenu poza obrębem prowadzonej przez skarżącą działalności ustalono występowanie na ogrodzeniu z siatki stalowej, śladów silnego wyraźnego zanieczyszczenia pyłami węglowymi. Także roślinność oraz gleba na terenie leśnym zlokalizowanym w bezpośrednim sąsiedztwie składnicy węgla pokryte były warstwą pyłów węglowych. Droga dojazdowa do badanego terenu oraz teren firmy H. sp. z o.o. (parapety, okna, podłogi, posadzki) graniczący z drogą od strony badanego terenu także nosiły ślady zanieczyszczenia i zalegania pyłów węglowych. Powyższe doprowadziło kontrolujących do wniosku, że skład węgla należący do skarżącej spółki i przez nią eksploatowany jest źródłem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego, wykraczającej poza teren prowadzonej działalności i powoduje uciążliwość w postaci nadmiernego zapylenia okolicznych terenów i graniczących z terenem przedmiotowego składu (vide: k 40 – 42 i 45 akt administracyjnych). Wnioski te potwierdzone zostały ustaleniami poczynionymi w trakcie oględzin instalacji składnicy węgla przeprowadzonych także w dniu [...] (vide: k 68 – 69 akt) Ustalono mianowicie, że na terenie składnicy eksploatowane są: trzy maszyny sortująco-kruszące, pięć ładowarek, pięć taśmociągów i jedna koparka. Powierzchnia placu pokryta jest warstwą zmielonych pyłów węglowych oraz miału węglowego. Urządzenia do sortowania, kruszenia oraz taśmociągi nie są wyposażone w zraszacze, ani w inne systemy ograniczające pylenie. Podczas eksploatacji maszyn w czasie oględzin pracowały dwie ładowarki i jeden sortownik - kruszarka i występowała emisja pyłów o umiarkowanym natężeniu. Pojazdy poruszające się po powierzchni placu także powodowały emisję pyłów o umiarkowanym natężeniu. Wyniki oględzin zostały potwierdzone dokumentacją fotograficzną (vide: k 70 – 74 akt). Powyższe ustalenia nie budzą wątpliwości i zdaniem sądu uzasadniają wydanie zarządzenia pokontrolnego zobowiązującego skarżącą spółkę do sporządzenia harmonogramu prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego. Podstawą materialno-prawną tego zarządzenia jest, jak to już wyżej wskazano, art. 12 ustawy (cyt. na wstępie). Zgodnie z tym przepisem wojewódzki inspektor ochrony środowiska na podstawie ustaleń kontroli może wydać zarządzenie pokontrolne do kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub osoby fizycznej ( ust. 1 pkt 1 art. 12), a osoby te, w terminie wyznaczonym w zarządzeniu pokontrolnym, mają obowiązek poinformowania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zakresie podjętych i zrealizowanych działań służących wyeliminowaniu wskazanych naruszeń (ust. 2 art. 12). W tym miejscu warto wskazać, że w dniu [...] wpłynęło do WIOŚ pismo Prezesa Zarządu skarżącej spółki zawierające szczegółowy harmonogram prac związanych z ograniczeniem emisji niezorganizowanej pyłów węglowych do powietrza atmosferycznego. Przewidziano w nim, że do końca [...]:
- stworzony zostanie plan dostaw węgla w sposób ograniczający emisję poprzez zmianę częstotliwości,
- prowadzenie rozładunku i załadunku węgla szczególnie w porze dziennej, z ograniczeniem rozładunku i załadunku w porze nocnej,
- ograniczenie rozładunku węgla w przypadku niskiej wilgotności powietrza (vide: k- 21 akt sądowych).”
„Z pisma WIOŚ z dnia [...] wynika, że spółka przedstawiając ten harmonogram wypełniła nałożony na nią zaskarżonym zarządzeniem obowiązek (vide: k- 20 akt sądowych).
Mając powyższe na uwadze należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy między innymi kontrola podmiotów korzystających ze środowiska w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150, z późn. zm., zwanej dalej w skrócie) w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska. W związku z tym należy, tak jak WIOŚ zwrócić uwagę na przepis art. 6 Prawa ochrony środowiska zawierający zasady ogólne ochrony środowiska, których to zasad skarżąca spółka korzystając ze środowiska powinna przestrzegać. Zgodnie z tym przepisem kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu (ust. 1). Kto zaś podejmuje działalność, której negatywne oddziaływanie na środowisko nie jest jeszcze w pełni rozpoznane, jest obowiązany, kierując się przezornością, podjąć wszelkie możliwe środki zapobiegawcze (ust. 2). Zaskarżone zarządzenie, w ocenie sądu znajduje umocowanie w powyżej przytoczonych przepisach prawa. Ponadto, jak to wyżej przedstawiono oparte jest na nie budzących wątpliwości ustaleniach kontrolnych. Podkreślić należy, że ustaleń tych skarżąca spółka skutecznie nie podważyła. Jest bowiem bezsporne w niniejszej sprawie, na co zwrócili uwagę kontrolujący, że w sąsiedztwie skarżącej mieszczą się firmy P. i K., których działalność może także być źródłem emisji pyłów wykraczających poza teren prowadzonej przez nie działalności. Nie oznacza to jednak, że działalność skarżącej nie powoduje emisji pyłów w zakresie ustalonym podczas kontroli, wiążącym się z koniecznością podjęcia próby jej zmniejszenia w celu ochrony środowiska. Ustalenie przez kontrolujących inspektorów WIOŚ innych niż działalność skarżącej spółki źródeł emisji pyłów w tym rejonie może skutkować koniecznością nałożenia także na inne podmioty obowiązków tak, jak na skarżącą spółkę, ale nie daje podstaw do odstąpienia od wydania zarządzenia pokontrolnego w stosunku do skarżącej. Podnieść należy, że skarżąca stwierdzając w uzasadnieniu skargi cyt.: " ... zanieczyszczenie okolicznych terenów pyłem węglowym może mieć źródło nie tylko w działalności skarżącej lecz także na terenie innych podmiotów zlokalizowanych w sąsiedztwie..." potwierdziła, że jej działalność jest źródłem emisji pyłów, ale prawdopodobnie nie jedynym.”
„Mając na uwadze powyższe, uznając, że zaskarżone zarządzenie, wbrew zarzutom skargi nie zostało wydane arbitralnie i że było możliwe jego wykonanie, co potwierdziła sama skarżąca wykonując je pismem z dnia [...], oraz, że przede wszystkim odpowiada prawu orzeczono o oddaleniu skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a.”
Całość orzeczenia wsa dostępna jest na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/A70FBE303E