Operaty ochrony powietrza – sprawdzenie dokumentacji

Dobrą praktyką sporządzania dokumentacji jest jej sprawdzenie przez niezależnego (drugiego) specjalistę lub odrębny zespół ekspertów. Sprawdzenie dokumentacji zmniejsza ryzyko błędów, wzbogaca analizę proponowanych rozwiązań i w konsekwencji zwiększa wiarygodność oceny. Audyt może kompleksowo obejmować ogół zagadnień wynikających z celu, w jakim dokumentacja została opracowana lub wybrany obszar, np.:

• analizę wymagań prawnych dotyczących emisji z instalacji określonych w ustawie Prawo ochrony środowiska , Ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku… oraz o ocenach oddziaływania na środowisko OOŚ, najlepszych dostępnych technikach BAT, dyrektywie o emisjach przemysłowych IED, wymaganiach określonych przez zrzeszenia producenckie,

• założenia do obliczeń emisji oraz wyniki obliczeń emisji,

• analizę uwarunkowań lokalizacji instalacji,

• ocenę poprawności modelowania stężeń substancji w powietrzu atmosferycznym,

• analizę wielkości emisji wnioskowanych do określenia w pozwoleniu zintegrowanym lub pozwoleniu na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza.

Sprawdzenie obliczeń emisji obejmuje dla każdego źródła emisji lub emitora analizę:

• rodzajów substancji jakie mogą być uwalniane do powietrza na podstawie identyfikacji:

  • stosowanych surowców i materiałów pomocniczych,

  • własności i przebiegu procesu decydującego o emisji,

• sposobu oczyszczania odgazów,

• maksymalnych wielkości emisji obliczonych na podstawie różnych metod (jeśli są dostępne), porównanie otrzymanych wielkości i wybór wartości do dalszych obliczeń,

• sposobu obliczania emisji rocznej.

Ocena poprawności modelowania jakości powietrza atmosferycznego obejmuje co najmniej:

• model emisji przyjęty jako podstawę obliczeń (w tym ocenę równoczesności pracy źródeł emisji),

• parametry środowiskowe, takie jak:

  • obliczenia współczynnika aerodynamicznej szorstkości terenu,

  • charakterystykę warunków meteorologicznych,

  • przebieg granic terenu, do którego prowadzący instalację posiada tytuł prawny,

  • lokalizację zabudowy wyższej niż parterowa, wymagającej uwzględnienia w obliczeniach stężeń,

  • charakterystykę sieci obliczeniowych,

• przyjęte kryteria jakości powietrza atmosferycznego,

• zakres obliczeń,

• analizę wyników.

Szerszej i bardziej szczegółowej weryfikacji dokumentacji połączonej z audytem instalacji wymagają systemy bilansowania i zarządzania emisją oraz systemy zarządzania środowiskowego. Z reguły celem systemów jest zapewnienie kompletnego nadzoru nad emisją substancji do powietrza uwzględniającego zarówno planowanie zmian w instalacji i przekształceń własnościowych terenów wewnątrz zakładu, jak i bieżącą kontrolę oraz wypełnianie obowiązków prawnych, w tym realizację obowiązku monitoringu, sprawozdawczości oraz naliczania należnych opłat za korzystanie ze środowiska. Ocena systemu zarządzania i kontroli emisji pod względem jego prawidłowości, kompletności i efektywności wymaga oprócz weryfikacji dokumentów przeprowadzenia audytu instalacji i uzyskania pełnej wiedzy z następujących dziedzin:

• źródeł emisji zorganizowanej i emitorów,

• możliwości powstawania emisji niezorganizowanej,

• charakterystyki pracy instalacji w warunkach normalnych i odbiegających od normalnych,

• możliwości monitorowania parametrów procesu (na potrzeby obliczeń wskaźników emisji stanowiących podstawę bilansowanie emisji z instalacji w systemach sprawozdawczych i naliczania opłat),

• charakterystyki urządzeń ograniczających emisję,

• monitoringu emisji w tym metod pomiarowych i lokalizacji stanowisk pomiarowych.