Opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza – orzeczenia NSA – kary

Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2013 r. (II OSK 571/12) – odnoszący się do sposobu naliczenia kary za przekroczenie warunków dotyczących wprowadzenia gazów i pyłów do powietrza w ramach pozwolenia zintegrowanego – oddalający skargę kasacyjną A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2011 roku sygn. akt IV SA/Wa 1094/11 w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2011 roku nr [...] – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

„Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji Główny Inspektor Ochrony Środowiska wyjaśnił, że elektrociepłownia EC I zakładu prowadzonego przez skarżącą spółkę jest instalacją energetycznego spalania paliw o łącznej mocy powyżej 100 MW. Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji (Dz. U. nr 283, poz. 2842) dla tej instalacji wymagane jest prowadzenie pomiarów ciągłych emisji do powietrza. Sprawozdania zawierające wyniki za 2008 rok zostały przesłane do organu I instancji w postaci wygenerowanych przez system "KE Mikros" raportów miesięcznych. Wykazały one przekroczenie w 2008 roku miesięcznych wartości dopuszczalnych stężeń dwutlenku siarki i pyłu oraz przekroczenia 48-godzinnych wartości dopuszczalnych stężeń dwutlenku siarki i pyłu, co oznacza, że wyniki pomiarów wykazały przekroczenie warunków ustalonych w pozwoleniu zintegrowanym w zakresie wprowadzania pyłów i gazów do powietrza.”

„W ocenie organu odwoławczego, wysokość kary została obliczona prawidłowo. Przekazane raporty wykazały zarówno przekroczenia dopuszczalnych miesięcznych stężeń dwutlenku siarki i pyłu oraz przekroczenia 48-godzinnych wartości dopuszczalnych stężeń dwutlenku siarki i pyłu. Karę należało więc obliczyć odnosząc wszystkie zmierzone wartości emisji dwutlenku siarki i pyłu do ustalonych w pozwoleniu zintegrowanym wielkości dopuszczalnych. Kara została obliczona poprzez zsumowanie wszystkich przypadków przekroczenia standardu dopuszczalnego określonego w pozwoleniu zintegrowanym.”

„Zdaniem organu odwoławczego, warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, określone w rozporządzeniu z dnia 20 grudnia 2005 r., wskazują jedynie sposób kwalifikowania danej instalacji co do określenia czy spełnia ona wymogi określone w posiadanym pozwoleniu zintegrowanym. Jeżeli pojedyncze przekroczenia mieszczą się we wskazanym rozporządzeniem zakresie, to instalację uważa się za spełniającą wymogi i nie jest podejmowane w stosunku do niej postępowanie administracyjne w celu wymierzenia kary pieniężnej. Natomiast w przypadku, gdy analiza wyników pomiarów wykaże, że dana instalacja warunki te narusza, należy jej obligatoryjnie naliczyć karę pieniężną na podstawie z art. 305. ust. 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r., Nr 25 poz. 150 ze zm., dalej jako "p.o.ś.") za wszystkie stwierdzone przekroczenia w okresie całego analizowanego okresu.”

„ […] chybiony jest również zarzut kasacyjny dotyczący naruszenia przez Sąd I instancji § 12 ust. 1 – 3 cytowanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji. […] powyższy przepis rozporządzenia nie może stanowić podstawy prawnej do określenia wielkości przekroczeń dopuszczalnej emisji zarówno pyłu jak i dwutlenku siarki, które stanowią następnie podstawę do obliczenia przedmiotowej administracyjnej kary pieniężnej. Wynika to z tego, że reguluje on tylko warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, które wskazują na sposób kwalifikowania danej instalacji co do ustalenia czy spełnia czy też nie spełnia wymagania określone w posiadanym pozwoleniu zintegrowanym. Jeśli pojedyncze przekroczenia "mieszczą się" w zakresie określonym w cytowanym rozporządzeniu, to instalację uważa się za spełniającą wymogi i nie jest podejmowane w stosunku do niej postępowanie administracyjne w celu wymierzenia kary pieniężnej. Natomiast jeżeli analiza wyników pomiarów wykaże, że dana instalacja warunki te narusza, należy naliczyć karę pieniężną, zgodnie z art. 305 ust. 1 i 4 p.o.ś. za wszystkie stwierdzone przekroczenia w czasie całego analizowanego okresu. Dlatego też, całkowicie bezzasadny jest również zarzut kasacyjny dotyczący naruszenia przez Sąd I instancji § 1 ust. 1 i § 2 ust. 1 – 3 oraz § 9 ust. 1 pkt 1 Załącznika nr 1 do cytowanego rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r.” Całość orzeczenia nsa dostępna jest pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/DC844E0E52.