Emisja niezorganizowana - emisje z układów wentylacji ogólnej
Emisja z wentylacji hal produkcyjnych (niska emisja) wraz z emisją niezorganizowaną z wywietrzników grawitacyjnych stanowi ważny strumień pozwalający zbilansować emisję z instalacji. Podstawą obliczeń ładunku substancji zawartych w obu strumieniach są następujące informacje:
-
charakterystyka źródeł emisji pracujących w hali,
-
skuteczność odciągów miejscowych dla poszczególnych źródeł emisji,
-
charakterystyka wentylacji mechanicznej i grawitacyjnej.
Wobec niektórych rodzajów źródeł poprawne jest przyjęcie 100% depozycji ładunku do powietrza wewnątrz hali, np. dla wózków widłowych wyposażonych w silniki spalinowe, procesu lakierowania na stanowiskach niewyposażonych w odciągi miejscowe. Niektóre źródła emisji jak np. szlifowanie, wymagają uwzględnienia depozycji pyłów wewnątrz hali i wprowadzenia współczynników redukujących.
Układy wentylacyjne hal szeroko rozumianego przemysłu przetwórczego mogą wprowadzać do powietrza następujące rodzaje substancji:
-
tlenek węgla – jego najbardziej powszechnymi źródłami są:
-
silniki spalinowe wózków widłowych, wozideł, ładowarek (silniki diesel’a, silniki zasilane LPG),
-
spawanie elektryczne,
-
spalanie paliw: źródłem emisji mogą być palniki maszyn do pakowania produktów w folię termokurczliwą lub nagrzewnice,
-
zgrzewanie tworzyw sztucznych, np. folii polietylenowej,
-
-
pył pochodzący z następujących rodzajów źródeł:
-
przetwarzanie materiałów łatwo ścieralnych i operacje na substancjach pylących,
-
szlifowanie,
-
dozowania surowców i dodatków sypkich,
-
-
tlenki azotu pochodzące ze źródeł:
-
spalania paliw,
-
procesów wysokotemperaturowych prowadzonych w urządzeniach częściowo otwartych,
-
-
LZO (VOC) pochodzące ze źródeł:
-
lakierowania, klejenia, laminowania, itp.,
-
przetwórstwa tworzyw sztucznych,
-
drukowania,
-
konserwacji i czyszczenia maszyn oraz wyposażenia,
-
mycia produktów,
-
-
metale ciężkie (głównie Cu, Zn, Ni, Cd, Cr, Pb) pochodzące ze źródeł:
-
obróbki metali żelaznych, stopów, metali nieżelaznych,
-
spawania,
-
galwanizerni, cynkowni.
-
Emisja z budynków przemysłu takiego jak produkcja żelaza i stali, szkła, papieru, cementu, czy chemikaliów organicznych oprócz ww. zanieczyszczeń podstawowych wymaga uwzględnienia substancji specyficznych dla danego rodzaju działalności.
Jeśli istnieje potrzeba podziału emisji całkowitej pomiędzy układ wentylacji mechanicznej i grawitacyjnej, np. w związku z oceną oddziaływania instalacji na jakość powietrza atmosferycznego, zaleca się przyjęcie jednego z trzech modeli:
1. Dla hal wyposażonych w nowoczesne systemy wentylacji mechanicznej o wysokiej wydajności oraz przy braku znaczących powierzchni wentylacji grawitacyjnej (klapy uchylne, otwory w ścianach), zapewniającej „hermetyczność” hali: przyjęcie 100% ładunku poprzez układ wentylacji mechanicznej,
2. Dla hal o znacznych powierzchniach wentylacji grawitacyjnej (klapy uchylne w stropie, otwory w ścianach): przyjęcie 100% ładunku dla układu wentylacji grawitacyjnej,
3. Dla hal wyposażonych w wentylację mechaniczną i grawitacyjną (klapy w stropie), przy małym prawdopodobieństwie istotnego wpływu wentylacji grawitacyjnej na stężenie substancji w powietrzu trafiającym do wentylacji mechanicznej: podział ładunku substancji emitowanych do wnętrza hali pomiędzy oba układy wentylacyjne. Możliwych jest kilka sposobów podziału całkowitego ładunku, również sposób uproszczony polegający na wyznaczeniu emisji z układu wentylacji mechanicznej jako iloczynu stężeń i wydajności układu oraz przypisanie pozostałej części ładunku do układu wentylacji grawitacyjnej.