Sztuczne dzielenie instalacji - orzeczenia WSA

    Orzeczenie WSA w Łodzi z dnia 18 kwietnia 2018 r. (II SA/Łd 85/18) – oddalające skargę na  decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w sytuacji dzielenia instalacji pomiędzy prowadzących nieodpowiadającemu stanowi faktycznemu:

    „Zaskarżonymi decyzjami z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpatrzeniu odwołań P.S, utrzymało w mocy decyzje Marszałka Województwa [...] z dnia [...].”

     „Marszałek Województwa [...] decyzjami z dnia [...]. określił P.S. wysokość opłat z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w: II półroczu 2012 r. w kwocie 21.852 zł, I półroczu 2012 r. w kwocie 21.404 zł oraz II półroczu 2011 r. w wysokości 22.671 zł, argumentując w ich uzasadnieniu, że korzystający ze środowiska nie złożył wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych za ten okres opłat. W związku z powyższym Marszałek Województwa wymierzył należną opłatę, w drodze decyzji, na podstawie własnych ustaleń przyjmując, że instalacja (kurniki) wymagała zezwolenia zintegrowanego i wbrew oświadczeniom strony była prowadzona wyłącznie przez P.S.

    „W jednobrzmiących odwołaniach od powyższych decyzji P.S. wskazał, że w badanych okresach oprócz niego kurniki na podstawie umów użyczenia prowadzili brat i ojciec. Wyjaśnił, że obiekty inwentarskie nie są powiązane ze sobą technologicznie. Każdy obiekt może funkcjonować samodzielnie i stanowić odrębną instalację. Jego zdaniem opłaty za korzystanie ze środowiska są ustalone nieprawidłowo, ponieważ organ pierwszej instancji do ich obliczenia wybrał metodykę z wykorzystaniem wskaźników BREF-u.”

    „Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1257) – dalej w skrócie "k.p.a.", art. 288 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 519 z późn.zm.) – dalej w skrócie "p.o.ś.", utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji.

    Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcia organ odwoławczy w pierwszej kolejności przywołał brzmienie art. 273 ust. 1 pkt 1, art. 275, art. 3 pkt 20 lit. a, art. 274 ust. 1 pkt 1, art. 284 ust. 1, art. 285 ust. 1 i 2, art. 180 pkt 1, art. 201 ust. 1 i 2 p.o.ś., ust. 6 pkt 8 lit. a załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz.U. Nr 122, poz. 1055; dalej rozp. z 2002 r.), art. 3 pkt 48 i pkt 31 p.o.ś., a następnie stwierdził, że w protokole kontroli [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] nr [...] jako podmiot korzystający ze środowiska (eksploatacja instalacji - 8 kurników w miejscowości G., ul. A nr 2; hodowla brojlerów w systemie ściółkowym) został wskazany P.S., który nie wniósł do protokołu żadnych zastrzeżeń i uwag

    „Decyzją z dnia [...]. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wstrzymał użytkowanie instalacji do hodowli drobiu o łącznej obsadzie powyżej 40.000 stanowisk drobiu, zlokalizowanej w miejscowości G. bez wymaganego pozwolenia zintegrowanego”

    „W protokole kontroli Marszałka Województwa [...] z dnia [...] nr [...]jako podmiot korzystający ze środowiska (eksploatacja instalacji - 8 kurników w miejscowości G. , ul. A nr 2; hodowla bojlerów w systemie ściółkowym) w okresie objętym kontrolą (II półrocze 2009 r. - 2014 r.) wskazano P. S., który nie wniósł do protokołu żadnych zastrzeżeń i uwag”

    „Zdaniem organu istotnym w przedmiotowych sprawach jest, że stroną wszelkich umów cywilnoprawnych związanych wykonywaniem działalności w zakresie chowu lub hodowli drobiu był wyłącznie P.S. , o czym świadczy np. umowa z dnia 11 września 2012 r. na usuwanie odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych, umowa z dnia 5 marca 2011 r. na odbiór odpadów kat. 2 - padłych sztuk drobiu”

    „Kolegium ustosunkowując się następnie do załączonych do pisma z dnia 18 stycznia 2016 r. przez P. S. umów użyczenia z dnia 1 czerwca 2010 r., z których wynikało, że użyczył on bezpłatnie P.S. kurniki nr 5 i 6 oraz M.S. kurniki nr 3 i 8 stwierdziło, że umowy użyczenia kurników nigdy nie zostały faktycznie zawarte, a próby wykazania ich istnienia mają na celu jedynie uniknięcie sankcji administracyjnych. Według organu odwoławczego organ I instancji w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy i brak w nim jakichkolwiek dowodów wskazujących na prowadzenie przez P.S. i M. S. działalności w zakresie chowu lub hodowli drobiu. Z tego też powodu Kolegium odmówiło wiarygodności i mocy dowodowej przedstawionym umowom użyczenia oraz załączonym do odwołania oświadczeniom. Wskazało również, że prowadzący fermę drobiu jest zobowiązany posiadać szereg pozwoleń lub zgłoszeń w zależności od maksymalnej ilości obsady drobiu. Ze względu na znaczny formalizm prowadzenia działalności z zakresie chowu lub hodowli drobiu nie nastręczałoby żadnego problemu uzyskanie od innych organów administracji publicznej dowodów na prowadzenie takiej działalności. Wyjaśnienia strony są niewiarygodne, przeczą logice i doświadczeniu życiowemu. Z treści zaświadczenia z dnia 1 grudnia 2015 r. wystawionego przez K. Zakłady Drobiarskie A S.A. wynika, że P.S. odstawił do uboju w 2011 r. – 483084 szt. kurcząt, a w 2012 r. – 585953 szt. kurcząt. Tymczasem użytkując, zgodnie z wyjaśnieniami strony, 2 kurniki o maksymalnej obsadzie 20.000 stanowisk, przy maksymalnym założeniu 6 rzutów otrzymujemy 240.000 szt. (2 x 20.000 x 6)

    „Kolegium wyjaśniło w dalszej kolejności, że oparło się na protokole kontroli [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...]. nr [...]; decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] nr [...]; protokole kontroli Marszałka Województwa [...] z dnia [...] nr [...] oraz wyjaśnieniach strony - zestawieniach wstawień piskląt - brojlera kurzego na fermie drobiu w okresie od II półrocza 2009 do końca 2014 r. - zał. 7”

    „W przekonaniu organu P.S. był właścicielem instalacji (fermy drobiu - brojlery kurze, system bezklatkowy, ściółkowy) do chowu lub hodowli drobiu o więcej niż 40000 stanowisk dla drobiu (8 kurników w miejscowości G. , ul. A nr 2). Była to instalacja, która została uznana za mogącą powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (ust. 6 pkt 8 lit. a załącznika do rozp. z 2002 r.). W protokole kontroli [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...]nr [...] wskazano obsadę kurników w ilości 2 kurniki z obsadą ok. 52 000 szt. brojlerów/każdy, 6 kurników z obsadą ok. 18 000 szt. brojlerów/każdy. Tym samy - w ocenie Kolegium - materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że instalacja - ferma drobiu w miejscowości G. stanowiła instalację do chowu lub hodowli drobiu o więcej niż 40000 stanowisk dla drobiu. Ustalony stan faktyczny uzasadniał zatem zastosowanie art. 288 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 286 ust. 2 p.o.ś.”

    „Organ II instancji ustosunkowując się następnie do kwestii opłaty za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza z tytułu chowu lub hodowli drobiu wyjaśnił, że można obliczyć ją w dwojaki sposób: za substancje wprowadzane do powietrza albo jako tzw. opłatę ryczałtową. SKO odnosząc się zaś do zarzutu wyboru przez organ pierwszej instancji metodyki z wykorzystaniem wskaźników BREF-u stwierdziło, że jest on chybiony i wynika prawdopodobnie z błędu powielenia treści odwołania. Marszałek Województwa [...] zastosował wskazaną metodykę do lat 2013 i 2014”

    „W przedmiotowych sprawach natomiast zastosowano jedyną możliwą metodę tzw. opłatę ryczałtową, stosowaną w przypadku braku możliwości ustalenia rodzaju i ilości gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza. Kolegium zweryfikowało ponadto poprawność obliczeń, które zostały przedstawione w tabelach i uznało, że są one prawidłowe i oparte o dane znajdujące potwierdzenie w materiale dowodowym (pismo Powiatowego Lekarza Weterynarii w Z. z dnia [...] nr [...]”

    „Następnie organ odwoławczy zwrócił uwagę na treść art. 276 ust. 1, art. 292 pkt 1 p.o.ś. i podniósł, że okoliczność braku wymaganego przepisami prawa pozwolenia została przezeń zweryfikowana z uwzględnieniem treści uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSP 2/11, według której każdą tego rodzaju sprawę należy analizować indywidualnie, rozpatrując przyczyny braku pozwolenia, a w szczególności, czy podmiot korzystający ze środowiska wystąpił o wydanie kolejnego wymaganego pozwolenia w rozumieniu art. 180 i 181 p.o.ś. „w związku z art. 276 ust. 1 p.o.ś. oraz czy przyczyna braku pozwolenia jest związana z działaniem organu podczas rozpatrywania wniosku o wydanie nowego pozwolenia

    „Uwzględniając powyższe Kolegium wywiodło, że za brak pozwolenia zintegrowanego winę ponosi wyłącznie P.S., który nie wystąpił o wydanie wymaganego pozwolenia. W świetle art. 292 pkt 1 p.o.ś. bez znaczenia pozostaje fakt, jakie były tego powody. Dopóki korzystający ze środowiska nie uzyska wymaganego przepisami prawa pozwolenia zintegrowanego musi ponosić opłaty podwyższone o 500% i nie ma jakiejkolwiek możliwości uniknięcia tej opłaty. Kolegium wskazało również, że według art. 281 ust. 1 p.o.ś. do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują w przedmiotowej sprawie marszałkowi województwa. Oznacza to, że zgodnie z przepisem art. 53 § 1 o.p. od zaległości podatkowych (od zaległości z tytułu opłaty za korzystanie ze środowiska), naliczane są odsetki za zwłokę. Odsetki za zwłokę nalicza podatnik (korzystający ze środowiska). W myśl art. 55 § 1 o.p. odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego”

    „W analogicznych co do treści skargach na powyższe decyzje złożonych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi P.S. wniósł o uchylenie rozstrzygnięć organów obu instancji, wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji, zasądzenie kosztów postępowania oraz na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentu w postaci Sprawozdania z pomiarów emisji pyłu z dwóch emitorów zlokalizowanych na terenie Fermy Drobiu P. S. w miejscowości G. nr pracy [...]. Zaskarżonym decyzjom zarzucił:

    „1. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:”

    „b) przez niewłaściwe zastosowanie art. 15, 136, 138 § 2, art. 7, art. 77 § 1, art. 80, art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a. i bezpodstawne uznanie za prawidłowe zastosowania przez organ I instancji metody tzw. opłaty ryczałtowej,

    c) przez niezastosowanie art. 199a § 3 O.p. w sytuacji, gdy z dowodów zgromadzonych w toku postępowania, wynikały wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego użyczenia kurników nr 5 i 6 oraz kurników nr 3 i 8”

    d) przez niezastosowanie art. 1891 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1822) i nieskierowanie powództwa o ustalenie przez sąd nieistnienia stosunku prawnego użyczenia, które to ustalenie było niezbędne dla oceny skutków podatkowych - wyliczenia opłaty za korzystanie ze środowiska”

    „2. naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, przez niezastosowanie art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., to jest naruszenie konstytucyjnej zasady równości wobec prawa poprzez nieuwzględnienie wskaźników uznawanych w przypadku innych podmiotów prowadzących podobne instalacje chowu drobiu”

    „Udzielając jednobrzmiących odpowiedzi na powyższe skargi Kolegium wniosło o ich oddalenie i podtrzymało stanowisko zaprezentowane w motywach zaskarżonych decyzji. Jednocześnie organ stwierdził, że emisja pyłu zależna jest od zmiennych czynników takich jak wilgotność i temperatura wewnątrz budynku, rodzaj ściółki czy liczba zwierząt. Zmienne czynniki związane z hodowlą drobiu w trakcie trwania danego półrocza wykluczają możliwość ustalenia wielkości emisji pyłu na podstawie jednostkowych, krótkotrwałych pomiarów. Organ odnosząc się do załączonego do skargi Sprawozdania z pomiarów emisji pyłu stwierdził, że na jego podstawie nie jest możliwym określenie emisji pyłu z danej instalacji w ciągu półrocza. Zakres prac obejmował wykonanie dwóch pomiarów emisji pyłu z emitora. W ocenie Kolegium pomiar byłby wiarygodny, gdybyśmy mieli do czynienia ze stałą emisją pyłu. W przypadku emisji z budynków dla drobiu taka sytuacja nie występuje”

    sąd postanowił oddalić wnioski dowodowe zawarte w skardze oraz w pismach skarżącego z dnia 12 kwietnia 2018 r.

    „Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

    Skargi nie są uzasadnione.

    Analiza akt sprawy uzasadnia konkluzję, że organy orzekające zgromadziły kompletny materiał dowodowy, który następnie zgodnie z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poddały poprawnej i wnikliwej ocenie w świetle przesłanek materialnoprawnych stanowiących podstawę ustalenia skarżącemu opłaty z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w rozważanych wyżej okresach rozliczeniowych. W motywach podjętych rozstrzygnięć, sporządzonych z poszanowaniem reguł art. 107 § 3 k.p.a. logicznie i rzeczowo przedstawiły stan faktyczny sprawy, wskazały które z dowodów oceniły jako wiarygodne, a którym i z jakich przyczyn odmówiły wiarygodności i mocy dowodowej, poprawnie ustaliły stan prawny sprawy, prawidłowo zobrazowały sposób obliczenia opłat za każde półrocze, ponadto jasno i rzeczowo wyjaśniły przesłanki, które zadecydowały o wymierzeniu skarżącemu przedmiotowych opłat w podwyższonej o 500% wysokości. Tym samym żaden z podniesionych w skargach zarzutów nie mógł skutkować usunięciem poddanych kontroli sądu rozstrzygnięć z obrotu prawnego

    „W rozumieniu art. 3 pkt 20 lit. a p.o.ś. ilekroć w ustawie jest mowa o podmiocie korzystającym ze środowiska rozumie się przez to (...) także osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu lub hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego. Z kolei, prowadzącym instalację według art. 3 pkt 31 p.o.ś. jest podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie. Pod pojęciem instalacji ustawodawca rozumie stacjonarne urządzenie techniczne, zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu, budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami, których eksploatacja może spowodować emisję (art. 3 pkt 6 p.o.ś.). Zakładem w rozumieniu przepisów ustawy jest natomiast jedna lub kilka instalacji wraz z terenem, do którego prowadzący instalacje posiada tytuł prawny, oraz znajdującymi się na nim urządzeniami (art. 3 pkt 48 p.o.ś.)”

    „Z przywołanych wyżej norm prawnych wynika generalny obowiązek ponoszenia przez podmioty korzystające ze środowiska opłat z tego tytułu bez względu na to, czy wymaga to wydania pozwolenia na korzystanie ze środowiska, czy też nie. Regułą jest, że każdy podmiot powinien we właściwym czasie samodzielnie ustalić i uiścić opłatę na rachunek właściwego organu. Jeżeli tego nie uczyni wówczas marszałek województwa ma obowiązek wymierzyć przedmiotową opłatę w drodze decyzji. Ustawodawca posługując się w art. 288 ust. 1 pkt 1 p.o.ś. zwrotem "wymierza" nie pozostawił organowi swobody działania w tym zakresie. Zauważyć przy tym trzeba, że ustawodawca w zakresie obowiązku "opłatowego" wyraźnie zróżnicował sytuację podmiotów posiadających wymagane prawem pozwolenia lub inne decyzje na korzystanie ze środowiska od tych, którzy nie legitymują się stosownymi pozwoleniami bądź decyzjami, ustalając dlań konieczność poniesienia opłaty podwyższonej o 500 %”

    „Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy sąd w ślad za organami orzekającymi stwierdził, że skarżący w okresie objętym zaskarżonymi decyzjami był podmiotem korzystającym ze środowiska, na którym spoczywał wynikający z mocy prawa obowiązek posiadania pozwolenia zintegrowanego, a także obliczenia i uiszczania opłat za korzystanie ze środowiska na rachunek organu w oparciu o przedkładane temu organowi wykazy. Niespornym jest, że P.S. do 26 stycznia 2015 r. był właścicielem fermy drobiu (brojlery kurze, system bezklatkowy, ściółkowy) obejmującej 8 kurników w miejscowości G. , ul. A nr 2, a więc instalacji do chowu lub hodowli drobiu o więcej niż 40.000 stanowisk dla drobiu uznanej w rozumieniu przepisów rozporządzenia za mogącą powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (ust. 6 pkt 8 lit. a załącznika do rozp. z 2002 r.). Z protokołu kontroli [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...]. nr [...] wynika, że podmiotem korzystającym ze środowiska był P.S. ("Gospodarstwo Rolne, Ferma Drobiu P.S."). W dacie kontroli 2 kurniki posiadały obsadę ok. 52 000 szt. brojlerów/każdy i 6 kurników posiadało obsadę ok. 18 000 szt. brojlerów/każdy. Według zaświadczenia z dnia 1 grudnia 2015 r. wystawionego przez [...] Zakłady Drobiarskie A S.A., P.S. odstawił do uboju w 2011 r. - 483084 szt. kurcząt, a w 2012 r. - 585953 szt. kurcząt. W aktach sprawy znajduje się również decyzja z dnia [...], mocą której [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w wstrzymał użytkowanie instalacji do hodowli drobiu o łącznej obsadzie powyżej 40 000 stanowisk drobiu, zlokalizowanej w miejscowości G., przy ulicy A nr 2, eksploatowanej przez P. S. bez wymaganego pozwolenia zintegrowanego oraz protokół kontroli Marszałka Województwa [...] z dnia [...] w treści którego, jako podmiot korzystający ze środowiska (eksploatacja instalacji - 8 kurników w miejscowości G. ,ul. A nr 2; hodowla brojlerów w systemie ściółkowym)w okresie objętym kontrolą (II półrocze 2009 r. - 2014 r.) wskazano P. S., który nie zgłosił do protokołu żadnych zastrzeżeń. Niespornym pozostaje również fakt, że stroną umowy zawartej w dniu 5 marca 2011 r. na odbiór odpadów Kat. 2 (odbiór i utylizacja padłych sztuk drobiu w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez dostawcę) była Ferma Drobiu S. P. Dodatkowo podkreślić trzeba, że według pisma Powiatowego Lekarza Weterynarii w Z. z 1 marca 2016 r. ferma brojlerów kurzych należąca do P.S. od 1 kwietnia 2003 r. była wpisana do rejestru podmiotów nadzorowanych i posiadała stosowny numer weterynaryjny. W tabeli PLW przedstawił dane dotyczące przedmiotowej fermy za okres II półrocze 2010 r. – 2015 r. zawierające informacje o maksymalnej dopuszczalnej jednorazowej obsadzie fermy, wielkości zasiedleń (obsadzie rzeczywistej) oraz ilości sztuk drobiu przekazanych do uboju. Nadto na podstawie decyzji z dnia 21 stycznia 2013 r. Starosta [...] na wniosek skarżącego zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla inwestycji obejmującej między innymi budowę budynków inwentarskich – kurników, oznaczonych na projekcie zagospodarowania literami "A" i "B", wraz z instalacjami wewnętrznymi o maksymalnej liczebności chowu 194 DJP każdy do realizacji na działce nr ewid. 17/1 i 18/1, obręb G., gmina Z. Z treści dokumentacji projektowej wynika, że inwestycja będzie realizowana przez P. S. na terenie fermy drobiu zlokalizowanej na działkach nr ewid. 17/1, 18/1, 24/6”

    „Wobec powyższych dowodów organy orzekające w sprawie miały pełne podstawy do zakwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej przedłożonych przez P. S. w toku postępowania administracyjnego umów użyczenia z 1 czerwca 2010 r., mocą których skarżący użyczył bratu i ojcu w sumie cztery kurniki. W ocenie sądu rację mają organy orzekające twierdząc, że rzeczone umowy nie zostały faktycznie zawarte, a sporządzono je wyłącznie dla potrzeb niniejszego postępowania, celem uniknięcia przez skarżącego sankcji administracyjnych. Z dowodów zgromadzonych w sprawie – wbrew przekonaniu skarżącego – nie wynikają jakiekolwiek wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umów użyczenia kurników nr 5 i 6 oraz nr 3 i 8, z którym związane są skutki w postaci ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska”

    „Dodatkowo organy orzekające mając na uwadze treść uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. III OPS 2/11, zgodnie z którą w sprawie o wymierzenie opłaty podwyższonej za korzystanie ze środowiska bez wymaganego pozwolenia lub innej decyzji na podstawie art. 276 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.) przyczyna braku pozwolenia może mieć znaczenie, jeżeli podmiot korzystający ze środowiska na podstawie wymaganego pozwolenia wystąpił o wydanie pozwolenia na kolejny okres, zbadały powody niedysponowania przez skarżącego wymaganym pozwoleniem zintegrowanym, dochodząc do trafnej konkluzji, iż wyłączną winę za ten stan rzeczy ponosi wyłącznie skarżący. Z zebranego materiału dowodowego bezspornie wynika, że w latach 2011-2012 skarżący nie posiadał pozwolenia zintegrowanego, a z wnioskiem o jego udzielenie wystąpił dopiero 6 października 2014 r.”

    „Ustalony stan faktyczny sprawy uzasadniał wobec tego określenie skarżącemu opłat za korzystanie ze środowiska w podwyższonej o 500% wysokości, przy zastosowaniu jednostkowych stawek opłat za gazy lub pyły wprowadzanych do powietrza z chowu lub hodowli drobiu określonych w Obwieszczeniu Ministra Środowiska z dnia 4 października 2010 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2011 (M.P. z 2010 r. nr 74, poz. 945) oraz Obwieszczeniu Ministra Środowiska z dnia 26 września 2011 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2012 (M.P. z 2011 r. nr 94, poz. 958). Bez jakiegokolwiek wpływu na wysokość i poprawność określenia przez organu obu instancji przedmiotowych opłat pozostają także załączone do skargi oraz do pisma procesowego z dnia 12 kwietnia 2018 r. dokumenty, ponieważ nie dotyczą one okresu objętego rozstrzygnięciami organów obu instancji. Z tego też powodu sąd, na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a., oddalił wnioski dowodowe skarżącego zawarte w skardze oraz piśmie z dnia 12 kwietnia 2018 r.

    Mając powyższe na względzie sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę”

    Całość orzeczenia WSA dostępna jest na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/13B4C01932

    Aktualności
    • 12
      maj
      Serdecznie zapraszamy na szkolenia zaplanowane na wrzesień br.: - Specjalista ds. Emisji - Bilans LZO - Rozprzestrzenianie zanieczyszczeń w powietrzu Cykl szkoleń w sesji jesiennej rozpoczyna dwudniowe szkolenie Specjalista ds. Emisji, które odbędzie się w dniach 12-13 września br. Szkolenie poprowadzi prof. Agnieszka Goroncy, Bartosz Kuśmidrowicz i Konrad Jabłoński. Szczegółowe informacje o szkoleniu zamieściliśmy na stronie https://wszystkooemisjach.pl/513 W kolejnym tygodniu września odbędzie się szkolenie z Bilansów LZO (webinarium live 19.09.2023, warsztaty 20.09.2023). Szczegóły szkolenia przedstawiamy na stronie https://wszystkooemisjach.pl/517 Jesienny cykl szkoleń zamyka szkolenie z obliczeń rozprzestrzeniania zanieczyszczeń w powietrzu, które odbędzie się 26-27 września (webinarium live oraz warsztaty). Szkolenie poprowadzi Bartosz Kuśmidrowicz oraz Ryszard Samoć. Szczegółowe informacje o szkoleniu na stronie https://wszystkooemisjach.pl/515
    • 12
      maj
      Stronę z rocznymi ocenami jakości powietrza, zamieszczoną w dziale Operaty Ochrony Powietrza, uzupełniliśmy o publikacje GIOŚ za rok 2022. Stronę uzupełniliśmy również o Najważniejsze informacje o rocznych ocenach jakości powietrza. Strona jest dostępna pod adresem: https://wszystkooemisjach.pl/409/roczna-ocena-jakosci-powietrza Dokumenty opublikowane przez GIOŚ stanowią podstawę oceny, czy na danym obszarze wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, a także pozwolenia zintegrowanego wymaga wcześniejszego postępowania kompensacyjnego, o którym mowa w art. 225 ustawy Prawo ochrony środowiska. Publikacja rocznych ocen jakości powietrza zamyka również etap weryfikacji danych monitoringowych za rok 2022 i umożliwia aktualizację informacji o tle zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Ustalone wartości będą obowiązywały przez kolejny rok. Artykuł o zasadach sporządzania informacji o tle zamieściliśmy na stronie: https://wszystkooemisjach.pl/487/tlo-zanieczyszczenia-powietrza-aktualny-stan-jakosci-powietrza
    • 03
      kwiecień
      W minionym tygodniu (28.03) w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (L 90/46) zostało opublikowane Zalecenie Komisji (UE) 2023/688 z dnia 20 marca 2023 r. w sprawie pomiaru liczby cząstek stałych do celów okresowej kontroli technicznej pojazdów wyposażonych w silniki wysokoprężne. Oprócz względów środowiskowych i ekonomicznych, genezą zalecenia są wnioski z badań, które wskazują, że „nawet pojazdy z uszkodzonymi lub poddanymi ingerencji filtrami cząstek stałych w silnikach Diesla mogą pomyślnie przejść badanie zadymienia, a wadliwe działanie nie zostanie zauważone”. Zdaniem Komisji „aby móc wykryć pojazdy z wadliwymi filtrami cząstek stałych w silnikach Diesla, należy wprowadzić w ramach okresowych kontroli technicznych pojazdów pomiar liczby cząstek stałych „PN” – według metodyki wspólnej dla wszystkich krajów członkowskich Unii. System obejmie pojazdy lekkie z silnikami Diesla zarejestrowane po raz pierwszy od 1 stycznia 2013 r. (Euro 5b i nowsze) oraz pojazdy ciężarowe o dużej ładowności z silnikami Diesla zarejestrowane po raz pierwszy od 1 stycznia 2014 r. (Euro VI i nowsze). Opublikowane zalecenie ma stanowić pierwszy krok w kierunku zharmonizowanego pomiaru liczby cząstek stałych „PN” podczas badań zdatności do ruchu drogowego w całej Unii. Załącznik do zalecenia zawiera Wytyczne dotyczące pomiaru liczby cząstek stałych. Zalecenie 2023/688 jest dostępne na stronie eur-lex
    NEWSLETTER:
    Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach zapisz się
     
    Operat FB
    Konferencja Biomasa i paliwa alternatywne w ciepłownictwie 2023
    Katalizatory do redukcji LZO - Katalizator Grupa PONER

    Program zwiększania kompetencji i Szkolenia zamknięte

    Warsztaty on-line

    Zobacz komunikaty JRC/ IPPC Bureau / US EPA / EEA / NIK / ETO / GDOŚ / GIOŚ / WIOŚ / IOŚ / MKiŚ:

    JRC: CBAM - greenhouse gas emissions from manufacturing: what difference across countries? (29.09.2023)

    IOS-PIB: Podręcznik adaptacji do zmian klimatu dla miast (28.09.2023)

    WIOŚ w Katowicach: Osunięcie hałdy i emisja pyłu w Radlinie -  kontrola interwencyjna Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska

    zanieczyszczenie powietrza PM10 PM2,5
    © WIOŚ Katowice

    EPA [PFAS] Finalizes Rule to Require Reporting of PFAS Data to Better Protect Communities from Forever Chemicals (28.09.2023)

    EPA [bezwodny amoniak] Settles with Two Watsonville, Calif., Companies for Claims of Chemical Safety Violations (25.09.2023)

    IOŚ-PIB: szkolenia z adaptacji miast powyżej 20 tys. mieszkańców do zmian klimatu (20.09.2023)

    zmiany klimatu adaptacja podręcznik
    © IOŚ-PIB

    EEA: EU and global consumption of controlled ozone-depleting substances (15.09.2023)

    EEA: EU consumption of controlled ozone-depleting substances (15.09.2023)

    EEA: EU continues phasing out use of chemicals that harm the ozone layer (15.09.2023)

    EEA: Emission reduction of the main air pollutants by Member State from 2005 to 2021 (14.09.2023)

    EEA: Percentage emission reductions of main air pollutants in 2021 compared with 2005 levels (14.09.2023)

    EEA: Persistent organic pollutant emissions in the EU-27 Member States, by country, 2005-2021 (14.09.2023)

    EEA: Emissions of persistent organic air pollutants in the 27 EU Member States, 2005-2021 (14.09.2023)

    EEA: Percentage emission reductions of primary heavy metals of EU Member States in 2021 compared with 2005 levels (14.09.2023)

    EEA: Percentage emission reductions in 2021 of primary heavy metals compared with 2005 levels (14.09.2023)

    U.S. EPA [emisje w portach] Tadano Group to Pay $40 Million to Settle Clean Air Act Violations After Selling Noncompliant Diesel Engines (31.08.2023)

    U.S. EPA [emisje metanu z sektora ropy i gazu] Biden-Harris Administration Announces Availability of $350 Million in Grants to States to Cut Methane Emissions from Oil and Gas Sector (31.08.2023)

    EPA [amoniak] penalizes Yakima companies $194,000 for violating federal rules aimed at preventing accidental chemical releases (28.08.2023)

    IPPC Bureau: The first draft of the revised BREF for the Ceramic Manufacturing Industry (CER) has been issued for comments. Deadline to provide comments 31 October 2023 (24.08.2023)

    U.S. EPA [transport] Idaho Diesel Parts Companies and Owner Plead Guilty to Selling and Installing Illegal Defeat Devices and Agree to Pay $1 Million (24.08.2023)

    KOBiZE: CBAM – przyjęcie rozporządzenia wykonawczego dotyczącego okresu przejściowego oraz informacja o wytycznych i szkoleniach organizowanych przez KE (22.08.2023)

    EEA: Average CO₂ emissions and targets of pools of van manufacturers in EU, Iceland and Norway (21.08.2023)

    EPA [ozon] Initiates New Review of the Ozone National Ambient Air Quality Standards to Reflect the Latest Science (21.08.2023)

    EEA: Average CO₂ emissions from new vans (21.08.2023)

    U.S. EPA [bezwodny amoniak] Fremont, Calif., Ice Processing Facility Improves Safety, Pays $169,400 Penalty, in Settlement with EPA (21.08.2023)

    Zobacz bieżące artykuły w Atmospheric Environment:

    On the transfer of dense gases from a forest sub-canopy into the wind field above

    A quantitative exploration of the interactions and synergistic driving mechanisms between factors affecting regional air quality based on deep learning

    Source specific health risks of size-segregated particulate bound metals in an urban environment over northern India

    Emissions of isoprene and monoterpenes from urban tree species in China and relationships with their driving factors

    Ozone air quality deteriorated by inter-provincial transport downwind of Seoul metropolitan area

    Effects of driving conditions on aerosol formation from photooxidation of gasoline vehicles exhaust in Hong Kong

    An Online Downscaling Method to Simulate High Resolution Atmospheric Concentrations of Pesticides with the 3D Chemistry-Transport Model CHIMERE: Application and Evaluation

    Estimating background concentrations of PM2.5 for urban air quality modelling in a data poor environment

    Low-cost sensors and Machine Learning aid in identifying environmental factors affecting particulate matter emitted by household heating

    Estimation of daily NO2 with explainable machine learning model in China, 2007–2020

    Zobacz EUR-Lex:

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2019/1242 w odniesieniu do wzmocnienia norm emisji CO2 dla nowych pojazdów ciężkich oraz włączenia obowiązków sprawozdawczych, a także uchylającego rozporządzenie (UE) 2018/956” (29.09.2023)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego a) „Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów »Plan przemysłowy Zielonego Ładu na miarę epoki neutralności emisyjnej«” [COM(2023) 62 final] – b) „Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia ram środków na rzecz wzmocnienia europejskiego ekosystemu produkcji produktów technologii neutralnych emisyjnie (akt w sprawie przemysłu neutralnego emisyjnie)” (29.09.2023)

    Decyzja Komisji z dnia 28 lipca 2023 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wprowadzenie zmian w tabelach krajowego rozdziału uprawnień Belgii, Bułgarii, Czech, Danii, Niemiec, Estonii, Irlandii, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Włoch, Cypru, Łotwy, Luksemburga, Węgier, Niderlandów, Austrii, Polski, Portugalii, Finlandii i Szwecji do dziennika transakcji Unii Europejskiej (29.09.2023)

    Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 30 marca 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych zmieniającego dyrektywę (UE) 2019/1937 i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 517/2014 (27.09.2023)

    Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 30 marca 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1005/2009 (27.09.2023)

    Decyzja Komisji z dnia 14 lipca 2023 r. zlecająca centralnemu administratorowi dziennika transakcji Unii Europejskiej wprowadzenie korekt w tabelach krajowego rozdziału uprawnień Belgii, Czech, Danii, Niemiec, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Włoch, Litwy, Niderlandów, Polski i Szwecji do dziennika transakcji Unii Europejskiej (27.09.2023)

    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1804 z dnia 13 września 2023 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych i uchylenia dyrektywy 2014/94/UE (22.09.2023)

    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1805 z dnia 13 września 2023 r. w sprawie stosowania paliw odnawialnych i niskoemisyjnych w transporcie morskim oraz zmiany dyrektywy 2009/16/WE (22.09.2023)

    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/1791 z dnia 13 września 2023 r. w sprawie efektywności energetycznej oraz zmieniająca rozporządzenie (UE) 2023/955  (20.09.2023)

    CBAM - Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2023/1773 z dnia 17 sierpnia 2023 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 w odniesieniu do obowiązków sprawozdawczych do celów mechanizmu dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 w okresie przejściowym (15.09.2023) 

    CBAM CO2

    Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2023/1760 z dnia 11 września 2023 r. w sprawie uznania sprawozdania zawierającego informacje o typowym poziomie emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy rzepaku w Australii na podstawie art. 31 ust. 3 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (12.09.2023)

    Decyzja Komisji (UE) 2023/1665 z dnia 28 sierpnia 2023 r. w sprawie sprostowania decyzji (UE) 2023/1409 polecającej centralnemu administratorowi rejestru Unii zwrócenie państwom członkowskim i Zjednoczonemu Królestwu nadwyżki unijnej na koniec drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto (30.08.2023)