Orzeczenia WSA: Zanieczyszczenie powietrza i opłata klimatyczna

    Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 lipca 2017 r. (III SA/Kr 535/15) – oceniający możliwość pobierania opłaty klimatycznej w miejscowości, w której jakość powietrza atmosferycznego nie odpowiadała standardowi – stwierdzający nieważność uchwały Rady Miasta Zakopane z dnia 27 marca 2008 r. nr XXII/250/2008 – w uzasadnieniu orzeczenia WSA wskazał między innymi:

    „W dniu 27 marca 2008 r. Rada Miasta Zakopane podjęła uchwałę nr: XXII/250/2008 w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową (Dz. Urz. Woj. Małopolskiego z 2008 r., Nr 291, poz. 1908). Uchwała weszła w życie w dniu 23 maja 2008 r.”

    „Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, po uprzednim wezwaniu Rady Miasta Zakopane do usunięcia naruszenia prawa z dnia 20 lutego 2015 r., złożył B. A. Uchwale zarzucił naruszenie:

    - art. 17 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 1, 3 oraz 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w dniu 27 marca 2008 r. (Dz. U. z 2006 r., nr 121, poz. 844) w zw. z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz. U. z 2007 r., Nr 249, poz. 1851) przez ustalenie, że opłatę miejscową pobiera się na terenie miasta Zakopane, podczas gdy nie zostały spełnione warunki, by tak ustalić, bowiem w chwili podjęcia uchwały Zakopane znajdowało się w strefie, na obszarze której przekroczono dopuszczalne poziomy niektórych substancji w powietrzu ze względu na ochronę zdrowia ludzi,

    - art. 2 w zw. z art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (dalej: "Konstytucja") przez przyjęcie z istotnym naruszeniem prawa uchwały określającej miejscowość, w której pobiera się opłatę miejscową,

    - art. 94 Konstytucji przez przyjęcie uchwały z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego zawartego w art. 17 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 1, 3 oraz 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w dniu 27 maja 2008 r., czytanych łącznie z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową.

    W oparciu o powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności w całości uchwały oraz o zwrot kosztów postępowania. W skardze skarżący podniósł, że zakwestionowana uchwała naruszyła jego interes prawny i jednocześnie rażąco naruszyła prawo, w szczególności art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia uchwały (dalej: "ustawa o podatkach i opłatach lokalnych") w zw. z art. 17 ust. 1, 3 oraz 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz. U. z 2007 r., Nr 249, poz. 1851) (dalej: "Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r."). Uchwała narusza również obecnie obowiązujące prawo, bowiem w istotnym dla niniejszej sprawy zakresie nie różni się ono w żadnym stopniu od tego obowiązującego w dniu podjęcia uchwały.

    Zgodnie z § 1 uchwały, opłatę miejscową pobiera się na terenie miasta Zakopane. Uchwała wydana została m. in. na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy ustala miejscowości odpowiadające warunkom określonym w przepisach wydanych przez Radę Ministrów na podstawie art. 17 ust. 3 i 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w których pobiera się opłatę miejscową. Warunki, o których tu mowa, to minimalne warunki, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową, uwzględniając zróżnicowanie warunków regionalnych i lokalnych (art. 17 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych), tj. warunki klimatyczne, krajobrazowe oraz umożliwiające pobyt osób w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych (art. 17 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Warunki te zostały szczegółowo określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r., obowiązującym od dnia 15 stycznia 2008 r. - Rozporządzenie to obowiązywało zatem w dniu podjęcia Uchwały. W przypadku warunków klimatycznych Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. stanowi, że warunki te uznane są za zachowane, jeśli na terenie strefy, o której mowa w art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r., Nr 129, poz. 902 z późn. zm.), na obszarze której położona jest miejscowość, zachowane są dopuszczalne poziomy niektórych substancji w powietrzu ze względu na ochronę zdrowia ludzi, określone w przepisach o Ochronie środowiska. Skarżący podniósł, że w dniu 23 maja 2008 r. obowiązywało Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 marca 2008 r. w Sprawie stref, w których dokonuje się oceny jakości powietrza (Dz. U. z 2008 r., Nr 52, poz. 310; dalej: Rozporządzenie z dnia 6 marca 2008 r.), którego załącznik określa obszary, nazwy i kody stref stanowiących obszar jednego lub więcej powiatów położonych na obszarze tego samego województwa, niewchodzących w skład aglomeracji o liczbie mieszkańców większej niż 250000. Zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia z dnia 6 marca 2008 r. powiat tatrzański, na obszarze którego położone jest miasto Zakopane, wchodził w skład strefy nowotarsko-tatrzańskiej, wyodrębnionej dla celów oceny jakości powietrza pod kątem zawartości dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, tlenków azotu, tlenku węgla i benzenu, pyłu zawieszonego PM10 oraz zawartego w tym pyle ołowiu, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu”

    „Przed wejściem w życie Rozporządzenia z dnia 6 marca 2008 r. oceny jakości powietrza dokonywano w strefach wyodrębnionych na podstawie art. 87 Prawa ochrony środowiska w brzmieniu ówcześnie obowiązującym (tekst jednolity z 2008 r., Nr 25, poz. 150). Zgodnie z ówczesnym brzmieniem art. 87 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, strefę stanowił obszar jednego lub więcej powiatów położonych na obszarze tego samego województwa, niewchodzących w skład aglomeracji, o której mowa w art. 87 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Na tej podstawie, przed wejściem w życie Rozporządzenia z dnia 6 marca 2008 r., Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w ocenie jakości powietrza za rok 2006 r. (opublikowanej w roku 2007 r.) ocenił jakość powietrza w powiecie tatrzańskim - w tej "strefie" znajdowało się miasto Zakopane.”

    „Z oceny jakości powietrza sporządzonej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie za rok 2006 wynika, że powiat tatrzański został zaliczony do klasy C w zakresie zanieczyszczenia strefy substancją PM 10, oceniając ten poziom podług kryteriów określonych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych substancji (Dz. U. z 2002 r., Nr 87, poz. 796) - to oznacza, że w 2006 r. na obszarze strefy, w której znajdowało się miasto Zakopane, przekroczone zostały wartości kryterialne dla ochrony zdrowia ludzi.”

    „W ocenie za rok 2007 r., opublikowanej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie w 2008 r., dokonanej już dla stref określonych zgodnie z Rozporządzeniem z dnia 6 marca 2008 r. oraz według kryteriów określonych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2008 r., Nr 47, poz. 281) stwierdzono, że w strefie nowotarsko-tatrzańskiej (obejmującej powiat tatrzański, a więc i miasto Zakopane), przekroczono dopuszczalną wartość poziomu PM10 w powietrzu, przez co zaliczono tę Strefę do klasy C.”

    „W ocenie za rok 2008 r., opublikowanej przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie w 2009 r., stwierdzono, że w strefie przekroczono dopuszczalną wartość poziomu PM10 w powietrzu, przez co zaliczono tę strefę ponownie do klasy C.”

    Powyższe oznacza, że ani w ocenie jakości powietrza, którą Rada Miasta Zakopane dysponowała w chwili podjęcia Uchwały (tj. w ocenie za rok 2006), ani w ocenie, którą ona mogła już dysponować (tj. w ocenie za rok 2007), ani w ocenie, która odnosiła się do roku, w którym podjęto Uchwałę (tj. w ocenie za rok 2008), nie zachowano w strefie, w której położone było miasto Zakopane, dopuszczalnego poziomu substancji PM10 w powietrzu. To zaś oznacza, że nie było dopuszczalne podjęcie Uchwały, a co za tym idzie podejmując Uchwałę, Rada Miasta Zakopane dopuściła się istotnego naruszenia prawa. Do identycznej konkluzji - w sprawie dotyczącej uchwały gminy Czorsztyn - doszedł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 stycznia 2010 r. (sygn. II OSK 1873/09, LEX nr 597417).

    „Również gdyby ocenić Uchwałę z punktu widzenia aktualnej oceny jakości powietrza dokonanej według obecnie obowiązującego podziału kraju na strefy, należałoby dojść do wniosku, że Uchwała jest wadliwa. W ocenie zarówno za rok 2012, jak i za rok 2013, strefa małopolska (do której, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 2 sierpnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 914) zaliczony został powiat tatrzański), została zaliczona do klasy C z powodu przekroczenia dopuszczalnego poziomu substancji PM10. Miasto Zakopane zatem również w świetle aktualnej oceny jakości powietrza nie spełnia kryteriów, by móc pobierać opłatę miejscową na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 zw. z art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.”

    „Uzasadniając naruszenie interesu prawnego skarżący wskazał, że uchwała, poprzez określenie miejscowości, w której pobierana jest opłata miejscowa, stanowi podstawę nałożenia obowiązku zapłaty opłaty miejscowej na każdą osobę fizyczną przebywającą dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w mieście Zakopane, szczegółowa wysokość stawek opłaty miejscowej oraz sposób jej poboru określone zostały w uchwale Nr XLVI/621/2013 Rady Miasta Zakopane z dnia 24 października 2013 r. w sprawie opłaty miejscowej (Dz. Woj. Małopolskiego z 2013 r., poz. 6299 z późn. zm.).”

    „Wadliwa podstawa zawarta w Uchwale powoduje, że osoba fizyczna jest objęta obowiązkiem uiszczenia opłaty miejscowej, której wysokość jest dopiero później doprecyzowana w odrębnej uchwale. Dotyczy to przy tym każdej osoby fizycznej - bez względu na obywatelstwo - która może przebywać dłużej niż dobę w miejscowości, która uchwałą rady gminy została na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych uznana za spełniającą kryteria, od których zależy uznanie jej za gminę, w której można pobierać opłatę miejscową. Uchwała będąca przedmiotem niniejszej skargi bezpośrednio i realnie kształtuje sytuację prawną osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w mieście Zakopane.”

    W związku z powyższym skarżący wskazał, że jest osobą fizyczną, a zatem uchwała już w chwili jej podjęcia objęła go zakresem swojego obowiązywania i stanowiła podstawę do nałożenia na niego obowiązku uiszczenia opłaty miejscowej. Ponadto skarżący przebywał w Zakopanem w dniach 6 - 7 lutego 2015 r. w prywatnych kwaterach Wynajem Pokojów M. F. ul. K, Z, za co pobrano od niego opłatę miejscową w wysokości 2,00 (dwóch) złotych bezpośrednio na podstawie Uchwały. Tej opłaty by w ogóle nie pobrano, gdyby nie obowiązywała wadliwa Uchwała. Uchwała zatem wkroczyła w sferę jego praw i obowiązków w ten sposób, że niezgodnie z ustawą nałożyła na niego obowiązek uiszczenia opłaty, która w istocie jest podatkiem. Skarżący wskazał, że każda ustawa (i szerzej - każdy akt normatywny wydany na podstawie ustawy) nakładająca obowiązek uiszczenia przymusowego świadczenia (czy to podatku sensu stricto, czy opłaty) narusza interes prawny osoby, której dotyczy. Nie można przy tym mówić o wadliwym naruszeniu interesu prawnego osoby, o ile naruszenie to następuje na podstawie i w granicach prawa. W przypadku opłaty miejscowej pobieranej w mieście Zakopane tak nie jest, gdyż uchwała została wydana z rażącym naruszeniem prawa.”

    „W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta Zakopane wniósł o jej oddalenie ze względu na brak interesu prawnego po stronie skarżącego oraz ze względu na jej bezzasadność.”

    „Odnosząc się do zarzutów merytorycznych skargi organ uznał je za bezzasadne. Zdaniem organu na terenie Gminy Miasta Zakopane w chwili podjęcia uchwały, jak i obecnie spełnione są minimalne warunki krajobrazowe i umożliwiające pobyt osób w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych zgodnie z zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 249, poz. 1851). W szczególności na terenie Gminy Miasta Zakopane występuje urozmaicona rzeźba terenu - występują góry Tatry, które z całą pewnością winny być uznane za elementy środowiska przyrodniczego istotny dla wypoczynku. Ponadto spełnione są walory krajoznawcze zgodnie z ww. rozporządzeniem w szczególności na terenie Miasta Zakopane występują osobliwości fauny lub flory; Natura 2000, skałki lub grupy skał; wąwozy, doliny lub przełomy rzeczne; wodospady, źródła lub wywierzyska; jaskinie lub groty; punkty widokowe; parki narodowe, zabytki architektury lub budownictwa; zbiory artystyczne; muzea; obiekty historyczno -wojskowe; imprezy kulturalne.”

    ” Powierzchnia Gminy Miasto Zakopane to w ok. 58 % obszar Tatrzańskiego Parku Narodowego, ok. 21% grunty rolne, ok. 10% lasy i zadrzewienia, ok. 1 % wody oraz ok. 10% grunty zabudowane. Gmina w prawie 60 % to obszar Tatrzańskiego Parku Narodowego znajdujący się znacznie powyżej pułapu, na którym może występować niska emisja.”

    „W związku z powyższym, w ocenie Burmistrza Miasta Zakopane podjęta uchwała jest zgodna z art. 17 ust 5 ustawy o podatkach i oplotach lokalnych, a zarzuty podniesione w skardze są bezzasadne.”

    „Z ostrożności procesowej organ wskazał, że gdyby sąd nie podzielił ww. poglądów, to w ocenie Rady Miasta Zakopane odnotowanie niewielkich przekroczeń jakości norm powietrza na terenie Miasta Zakopane, jak i całej strefy, w której jest ono położone jest wynikiem błędnych pomiarów. Przykładowo stacja pomiarowa WIOŚ położona w Zakopanem na Równi Krupowej zlokalizowana została nieprawidłowo w ścisłym centrum miasta w bliskiej odległości (kilkadziesiąt metrów) od zwartej zabudowy mieszkaniowej i około 150 metrów od głównego ciągu komunikacyjnego miasta - ulicy Aleje 3 Maja, gdzie odbywa się intensywny ruch pojazdów silnikowych, droga ta często jest zakorkowana, co w znacznej mierze wpływa na wyniki monitoringu stacji wobec drgań będących następstwem ruchu ulicznego i zniekształca rzeczywisty obraz jakości powietrza na obszarze miasta.”

    „Rzecznik Praw Obywatelskich w piśmie dnia 24 października 2016 r. wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, zarzucając naruszenie art. 87 ust. 2 oraz art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 17 ust. 5 w związku z art. 17 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (DZ.U. Nr 249, poz. 1851).”

    „Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:”

    „Prawo do wniesienia skargi na uchwałę organu gminy przysługuje na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. podmiotowi, który wykaże naruszenie przez zaskarżoną uchwałę własnego interesu prawnego lub uprawnienia, a zatem gdy zaskarżona uchwała godzi w sferę prawną podmiotu przez wywołanie negatywnych następstw prawnych, np. przez zniesienie, ograniczenie czy też uniemożliwienie realizacji jego uprawnienia czy też interesu prawnego. Podstawą do wyprowadzenia przysługującej podmiotowi ochrony są przepisy prawa materialnego, które regulują treść działania administracji publicznej, na mocy których są kształtowane uprawnienia lub obowiązki jednostki (por. wyrok NSA z 19 czerwca 2012 r., sygn. akt. II OSK 790/12). Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie skarżący posiada legitymację do wniesienia skargi na stanowiący przedmiot postępowania akt prawa miejscowego. Skarżący wskazał bowiem, że w dniach 6-7 lutego 2015 r. przebywał turystycznie na terenie Zakopanego i została od niego pobrana opłata miejscowa w wysokości 2 zł. Powyższa okoliczność nie została zakwestionowana przez organ w toku postępowania. Mimo, że szczegółowa wysokość opłaty miejscowej została określona w odrębnej uchwale Nr XLVI/621/2013 Rady Miasta Zakopane z 24 października 2013 r. w sprawie opłaty miejscowej, to zaskarżona uchwała stanowiła bezpośrednią podstawę nałożenia obowiązku zapłaty opłaty miejscowej na skarżącego. Bez podjęcia zaskarżonej uchwały nie byłoby w ogóle podstawy do ustalenia wysokości opłaty. Powyższe uzasadnia przyjęcie, że skarżący ma interes prawny w zaskarżeniu uchwały z 27 marca 2008 r. nr XXII/250/2008 w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową. Zaskarżona uchwała bezpośrednio i realnie kształtuje sytuację prawną osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w Zakopanem, nakładając generalny obowiązek uiszczenia opłaty miejscowej (istnienie interesu prawnego po stronie osoby fizycznej w tożsamej sytuacji przyjął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 24 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 370/15). Gdyby przyjąć inaczej, nie byłoby w ogóle możliwości zaskarżenia tego rodzaju uchwały z uwagi na konstrukcję art. 101 ust. 1 u.s.g. Istnienie interesu prawnego po stronie skarżącego powoduje konieczność merytorycznego odniesienia się do kwestii legalności zaskarżonej uchwały.”

    „Dokonując oceny legalności zaskarżonej w niniejszym postępowaniu uchwały Rady Miasta Zakopane z dnia 28 marca 2008 r. w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie doszedł do przekonania, że jest ona sprzeczna z prawem w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Uchwała ta została bowiem wydana z naruszeniem art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 716 ze zm.) oraz § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz.U. Nr 249, poz. 1851).”

    „Upoważnienie ustawowe do ustalenia przez radę gminy miejscowości w których pobiera się opłatę miejscową zawarte jest w art. 17 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten (w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia przedmiotowej uchwały) przewiduje, że opłata miejscowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach lub w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej. Szczegółowe warunki klimatyczne, krajobrazowe i turystyczne, jakie ma spełniać dana miejscowość, aby można w niej było pobierać opłatę miejscową, określają przepisy wykonawcze do tej ustawy, wydane na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a dokładnie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową. W § 2 pkt 1 tego rozporządzenia przewidziano, że za minimalne warunki klimatyczne, jakie spełniać musi miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową uznaje się zachowanie na terenie strefy, o której mowa w art. 87 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 519 ze zm.), na obszarze której jest położona dana miejscowość, dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu ze względu na ochronę zdrowia ludzi, określonych w przepisach o ochronie środowiska. Rady gmin podejmujące uchwały w sprawie ustalenia miejscowości, w których można pobierać opłatę miejscową, mają więc obowiązek uwzględnić te minimalne warunki klimatyczne, co do szczegółów zaś dotyczących stref oraz wielkości dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu rozporządzenie odsyła do przepisów o ochronie środowiska.”

    „Należy podnieść, że w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia zaskarżonej uchwały, co samo w sobie przesądza o jej wadliwości, którą należy uznać za istotną. Z akt sprawy nie wynika także, czy w chwili podejmowania zaskarżonej uchwały Rada Miasta Zakopane dysponowała aktualnymi danymi dotyczącymi jakości powietrza. Organ w toku postępowania sądowoadministracyjnego nie przedłożył żadnych dokumentów z których wynikałoby, że takimi danymi w chwili podjęcia uchwały dysponował. Należy zatem przyjąć, że podejmując zaskarżoną uchwałę nie ustalono istnienia jednej z trzech podstawowych przesłanek wymaganych do podjęcia zaskarżonej uchwały, to jest stanu zanieczyszczenia powietrza. Tymczasem jak wynika ze sporządzonej przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Krakowie "Oceny jakości powietrza w województwie małopolskim w 2007 roku", jak i wcześniejszych: "Oceny jakości powietrza w województwie małopolskim w 2006 roku", i "Oceny jakości powietrza w województwie małopolskim w 2005 roku" oraz późniejszych analogicznych ocen za lata 2012 – 2014 (dokumenty dostępne na stronach internetowych - http://www.krakow.pios.gov.pl) – przekroczony został poziom pyłu zawieszonego PM 10 przewidziany w przytoczonym powyżej rozporządzeniu z 2002 r. i kolejnym rozporządzeniu z 2008 roku. Nie dochowane zatem zostały wymogi przewidziane w zacytowanych powyżej przepisach umożliwiające podjęcie uchwały o pobieraniu w tych miejscowościach opłaty miejscowej. Z tego powodu zatem zaskarżona uchwala wydana została z naruszeniem prawa w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.”

    „Należy podnieść, że w dacie podejmowania zaskarżonej uchwały ogólnodostępnym dokumentem sporządzonym przez Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Krakowie była m.in. Krakowie "Ocena jakości powietrza w województwie małopolskim w 2007 roku". Zarówno z powyższego dokumentu, jak i dokumentów dotyczących lat wcześniejszych – 2006 i 2005 wynika, że został przekroczony poziom pyłu zawieszonego PM 10, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych substancji (Dz. U. nr 87, poz. 796). W związku z tym – wbrew twierdzeniom organu - nie została spełniona jedna z przesłanek wymaganych do podjęcia przedmiotowej uchwały, co oznacza, że została ona wydana z istotnym naruszeniem prawa materialnego w rozumieniu art. 91 ust. 1 u.s.g. Naruszono bowiem art. 17 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową. Stanowisko to potwierdza ocenę uchwały w świetle zasad wynikających z powołanego w skardze oraz piśmie Rzecznika Praw Obywatelskich art. 94 Konstytucji RP”

    Niczym nieuzasadnione są twierdzenia organu, iż w dniu podjęcia uchwały, jak i w okresie późniejszym nie odnotowano w strefie, w której leży Zakopane, przekroczeń dopuszczalnych poziomów niektórych substancji, w tym PM 10, czy też, iż odnotowane przekroczenia były nieznaczne. W żaden sposób organ nie wykazał także prawdziwości twierdzeń, iż przekroczenia norm jakości powietrza są wynikiem błędnych pomiarów. Zarzuty dotyczące wadliwości w usytuowaniu punktów pomiaru są nieuzasadnione także dlatego, że organ sporządzający "Ocenę" działał zgodnie ze wskazaną przez ustawodawcę metodologią pomiaru i sposobem wskazania lokalizacji punktów pomiaru próbek powietrza, zawartą w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002r. w sprawie oceny poziomów substancji w powietrzu (Dz. U. nr 87, poz. 798).

    „Mając na uwadze powyżej wskazane wady zaskarżonej uchwały uznać należy, że narusza ona prawo w stopniu istotnym, zachodzą więc przesłanki do stwierdzenia jej nieważności w całości. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji, na podstawie art.147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym.”

    Całość orzeczenia WSA dostępna jest na stronie internetowej:
    http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F7550B169D

    Aktualności
    • 27
      styczeń
      Na stronie KOBiZE zostały opublikowane dwa ważne komunikaty: 1. Komunikat o próbach wyłudzania danych za pomocą wiadomości e-mail podszywających się pod KOBiZE i kierujących na fałszywy panel logowania Przejdź do strony komunikatu Komunikat jest ważnym sygnałem o zauważeniu przez przestępców potencjału systemów sprawozdawczych. Rekomendujemy zachowanie szczególnej ostrożności wobec wiadomosci dotyczących wszystkich systemów sprawozdawczych, w tym GUS i E-PRTR. W razie utraty danych logowania należy bezzwłocznie skontaktować się z administratorem systemu. 2. Raport o najczęściej występujących błędach przy wprowadzaniu danych do systemu CBAM Przejdź do Raportu Pozostałe dokumenty dotyczace CBAM są dostępne pod adresem ttps://www.kobize.pl/pl/article/cbam/id/2453/materialy-do-pobrania
    • 27
      styczeń
      Jest już dostępna aplikacja Ślad C opracowana przez Ryszarda Samocia – twórcy wiodącego oprogramowania do obliczeń rozprzestrzeniania substancji w powietrzu Operat FB. Aplikacja umożliwia obliczenia śladu węglowego wg protokołu GHG we wszystkich trzech zakresach, w tym upstream i downstream zakresu III, w jakości oprogramowania Proeko RS. Aplikacja jest skierowana do zakładów i podmiotów, a także do firm zajmujących się usługowo wyznaczaniem śladu węglowego, tak by obliczenia były intuicyjne i najprostsze jak to tylko możliwe. Licencja zapewnia dostęp do aktualizowanej na bieżąco bazy wskaźników. Szczegółowy opis aplikacji znajduje się na stronie: https://proekors.pl/slad-c
    • 20
      styczeń
      W minionym tygodniu Komisja Europejska poprzez EU-BRITE opublikowała projekt BREFu dla przemysłu ceramicznego (CER). Dokument jest pierwszym projektem opracowanym według zasad znowelizowanej dyrektywy o emisjach przemysłowych, tak zwanej dyrektywy IED 2.0. BREF obejmuje projekt konkluzji BAT. W zakresie głębokiej transformacji przemysłowej (pkt 5.2) w konkluzjach zaproponowano zastąpienie tradycyjnych paliw energią elektryczną lub wodorem. Przejdź do Projekt dokumentu referencyjnego BREF dla przemysłu ceramicznego
    NEWSLETTER:
    Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach zapisz się
     
    obliczenia śladu węglowego
    Operat FB
    Katalizatory do redukcji LZO - Katalizator Grupa PONER
    Smart City FORUM 11-12 czerwca 2025 w Rzeszowie
    Targi Ekotech 8–10 kwietnia 2025 w Kielcach

    Zobacz komunikaty JRC/ UE-BRITE (IPPC Bureau) / INCITE / Rada Unii Europejskiej / Rada Europejska / US EPA / EEA / NIK / ETO / GDOŚ / GIOŚ / WIOŚ / IOŚ / MKiŚ:

    INCITE: pierwsze warsztaty dla sektora żelaza i stali 13-15 maja 2025

    U.S. EPA [transport]: Court Sentences Hino Motors Ltd., a Toyota Subsidiary, and Imposes Over $1.6B in Penalties for Emissions Fraud Scheme (19.3.2025)

    KOBiZE: Aktualizacja formularza rocznego raportu na temat wielkości emisji CO2 dla instalacji (18.3.2025)

    U.S. EPA [zmiany w polityce klimatycznej USA]: Administrator Zeldin in WSJ: “EPA Ends the ‘Green New Deal’” (17.3.2025)

    U.S. EPA [emisje CO2 vs zmiany klimatu]: ICYMI - Wall Street Journal Editorial Lauds Reconsideration of EPA’s Endangerment Finding, Calling it “Trump’s Biggest Climate Decision” (14.3.2025)

    JRC: Econometric model derived from meta-analysis to estimate VSL and VOLY associated to air pollution at a global level (14.3.2025)

    JRC: Towards the prevention of rebound effects in Europe and beyond: insights for policymaking (14.3.2025)

    JRC: Comparison of source apportionment targeting hot-spot concentration and average population exposure (14.3.2025)

    EU-BRITE: The Kick-off Meeting report for the drawing up of the Best Available Techniques Reference Document for mineral extraction, including on-site processing operations (MIN BREF) is available on the EU-BRITE website (14.3.2025)

    EPA [program ochrony powietrza ze względu na ozon] Approves State of Texas Plan to Improve Air Quality in San Antonio Area (13.3.2025)

    KOBiZE: Komunikat - poprawa funkcjonowania Krajowej bazy (12.3.2025)

    EPA [transport] Announces Action to Implement POTUS’s Termination of Biden-Harris Electric Vehicle Mandate (12.3.2025)

    U.S. EPA [rezygnacja z raportowania emisji CO2] Trump EPA Announces Reconsideration of Burdensome Greenhouse Gas Reporting Program (12.3.2025)

    U.S. EPA: Administrator Zeldin Begins Restructuring Regional Haze Program (12.3.2025)

    U.S. EPA [weryfikacja podstaw przeciwdziałania zmianom klimatu] Trump EPA Kicks Off Formal Reconsideration of Endangerment Finding with Agency Partners (12.3.2025)

    EPA Announces Action to Address Costly Obama, Biden “Climate” Measurements - Social Cost of Carbon (12.3.2025)

    U.S. EPA [rewizja przepisów dot. elektrowni węglowych] Trump EPA to Reconsider Biden-Harris MATS Regulation That Targeted Coal-Fired Power Plants to be Shut Down (12.3.2025)

    U.S. EPA [rewizja wymagań dla przemysłu ropy naftowej i gazu] Trump EPA Announces OOOO b/c Reconsideration of Biden-Harris Rules Strangling American Energy Producers (12.3.2025)

    U.S. EPA [rewizja wymagań dla przemysłu] Trump EPA Announces Reconsideration of Air Rules Regulating American Energy, Manufacturing, Chemical Sectors NESHAPs (12.3.2025)

    U.S. EPA [regionalne programy ochrony powietrza] Administrator Zeldin Takes Action to Prioritize Cooperative Federalism, Improve Air Quality Faster (12.3.2025)

    U.S. EPA [rewizja norm jakości powietrza dla PM2,5] Trump EPA Announces Path Forward on National Air Quality Standards for Particulate Matter (PM2.5) to Aid Manufacturing, Small Businesses (12.3.2025)

    EPA [weryfikacja przepisów w U.S.A.] Launches Biggest Deregulatory Action in U.S. History (12.3.2025)

    KOBiZE: Komisja Europejska opublikowała wniosek prawodawczy dot. uproszczeń w ramach CBAM (10.3.2025)

    INCITE: INCITE Team conducts site visits to Iron and Steel demonstration and first-of-a-kind industrial installations in Europe (7.3.2025)

    MKiŚ: List intencyjny dot. rozwoju technologii wychwytu, składowania i wykorzystania CO2 (6.3.2025)

    MKiŚ: Raporty dotyczące fluorowanych gazów cieplarnianych F-gazów (6.3.2025)

    WIOŚ w Rzeszowie: Działalność kontrolna WIOŚ w Rzeszowie w 2024 r. (5.3.2025)

    GIOŚ: Informacja o okresowych niedoborach ozonu nad Polską (4.3.2025)

    IOŚ: Poradnik „Zintegrowane planowanie rozwoju w kontekście zmian klimatu. Poradnik dla samorządów” (3.3.2025)

    EEA: Zero pollution monitoring and outlook 2025 (3.3.2025)

    EEA: Unfair burden: social inequalities in pollutant exposure (3.3.2025)

    EEA: Zero pollution: financing the investment gaps (3.3.2025)

    EEA: Premature deaths and years of life lost in 2021 as a result of environmental pollution in the 27 EU Member States (3.3.2025)

    Pollutant emissions from waste incineration (3.3.2025)

    EEA: Premature deaths due to exposure to fine particulate matter in Europe (3.3.2025)

    EEA: Heavy metal emissions to air from extractive industries (3.3.2025)

    EEA: Impact of air pollution on mental health (3.3.2025)

    EEA: Industrial pollutant releases into the air in Europe (3.3.2025)

    EEA: External cost of industrial air emissions (3.3.2025)

    EEA: Exceedance of air quality standards in Europe (3.3.2025)

    U.S. EPA – ICYMI [zabezpieczenie terenu po pożarach]: Administrator Zeldin on Record-Breaking Response: How EPA Tackled California’s Wildfire Crisis (1.3.2025)

    Zobacz bieżące artykuły w Atmospheric Environment:

    The regional and local sources of particle lung deposited surface area (LDSAal) and aerosol physical and chemical characteristics in a major Central European city

    Change in monoterpene concentrations during winter-to-summer transition period and impact of COVID-19 lockdown at an urban site in India

    Particulate matter (PM) and ozone air quality in Urumqi of Northwest China: Seasonality, trends, and sources

    Zobacz EUR-Lex:

    Rozporządzenie wykonawcze Komisji UE 2025/486 z dnia 17 marca 2025 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2023/956 w odniesieniu do warunków i procedur dotyczących statusu upoważnionego zgłaszającego CBAM (18.3.2025)

    Decyzja wykonawcza Komisji UE 2025/473 z dnia 12 marca 2025 r. w sprawie uznania, że sprawozdanie przedłożone przez Czechy na podstawie art. 31 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2018/2001 zawiera dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą ziarna pszenicy ozimej, buraka cukrowego, ziarna kukurydzy, kukurydzy na kiszonkę, ziarna jęczmienia jarego i ziarna jęczmienia ozimego w tym państwie członkowskim (14.3.2025)

    Decyzja wykonawcza Komisji UE 2025/478 z dnia 12 marca 2025 r. w sprawie uznania, że sprawozdanie przedłożone przez Słowację na podstawie art. 31 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2018/2001 zawiera dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą rzepaku i ziarna kukurydzy w tym państwie członkowskim (13.3.2025)

    Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji UE 2024/2174 z dnia 2 września 2024 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2024/573 w odniesieniu do formatu etykiet dla niektórych produktów i urządzeń zawierających fluorowane gazy cieplarniane i uchylającego rozporządzenie wykonawcze Komisji UE 2015/2068 (12.3.2025)

    ZAWIADOMIENIE KOMISJI w sprawie interpretacji i wykonania niektórych przepisów prawnych aktu delegowanego w sprawie unijnej systematyki dotyczącej zrównoważonego rozwoju w dziedzinie środowiska, aktu delegowanego w sprawie unijnej systematyki dotyczącej zmiany klimatu oraz aktu delegowanego określającego obowiązki w zakresie ujawniania informacji dotyczących unijnej systematyki (5.3.2025)

    Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji UE 2024/2473 z dnia 19 września 2024 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2024/573 w odniesieniu do rejestracji w portalu fluorowanych gazów cieplarnianych i uchylającego rozporządzenie wykonawcze Komisji UE 2019/661 (5.3.2025)

    Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji UE 2024/2195 z dnia 4 września 2024 r. określającego format składania sprawozdań zawierających dane, o których mowa w art. 26 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2024/573 w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych, oraz uchylającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1191/2014 (5.3.2025)

    Decyzja wykonawcza Komisji UE 2025/387 z dnia 27 lutego 2025 r. w sprawie uznania, na podstawie art. 31 ust. 2 i 4 dyrektywy UE 2018/2001, że sprawozdanie zawiera dokładne dane do celów pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą pszenicy, żyta, jęczmienia ozimego, jęczmienia jarego, pszenżyta, rzepaku, kukurydzy na ziarno, słonecznika, soi, buraka cukrowego, ziemniaka i kukurydzy na kiszonkę w Austrii (4.3.2025)

    Rozporządzenie Komisji UE 2025/258 z dnia 7 lutego 2025 r. zmieniające rozporządzenie UE 2017/2400 w odniesieniu do określania emisji CO2 i zużycia paliwa przez średnie i ciężkie samochody ciężarowe oraz ciężkie autobusy oraz w celu uwzględnienia pojazdów napędzanych wodorem i innych nowych technologii, a także zmieniające rozporządzenie UE nr 582/2011 w odniesieniu do obowiązujących przepisów dotyczących określania emisji CO2 i zużycia paliwa w celu uzyskania rozszerzenia homologacji typu UE (20.2.2025)